Jan Fabricius
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jan Fabricius (Assen, 30 september 1871 - Wimborne (Engeland), 23 november 1964) was een Nederlandse toneelschrijver.
Op 20 jarige leeftijd vertrok hij naar Nederlands Indië om daar als drukker zijn brood te verdienen. Daar maakte hij snel carrière in de journalistiek. Na tien jaar keerde hij, gedwongen door een leveraandoening, terug naar Nederland om hoofdredacteur te worden van respectievelijk de Wereldkroniek, de Spaarnebode en de Nieuwe Courant. Om aandringen van de Frits Bouwmeester (een te jong gestorven broer van de grote acteur Louis Bouwmeester) schreef Jan zijn eerste toneelstukken: "Met de handschoen getrouwd", "Eenzaam" en "De rechte lijn". Stukken waar Indië een grote rol speelt.
Ondanks het succes, de stukken werden vele honderden malen opgevoerd, keerde Fabricius in 1910 terug naar Batavia om daar een eigen dagblad op te richten. Wederom wegens medische redenen keerde hij terug naar Europa en vestigde zich te Parijs in een poging definitief van de pen te leven. Merkwaardig is het dat juist daar zijn meest Nederlandse toneelstukken "Onder één dak" (in het Drents) en "Ynske" (in het Fries) geschreven zijn.
Door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog ging Jan terug naar Nederland. In deze jaren beleefde hij zijn grootste successen. De uitvoeringen van "Dolle Hans", "Totok en Indo" en "Nonnie" trokken volle zalen. Met de crisisjaren en het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog liep de carrière van Fabricius op zijn einde. Hij bleef productief, maar het succes verdween langzaam. Hij verhuisde naar Engeland waar hij tenslotte op 93 jarige leeftijd stierf.
Het schrijverstalent heeft hij overgebracht op zijn zoon Johan Fabricius.
