Jan Dirk Imelman

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Jan Dirk Imelman (1939) is een Nederlandse emeritus hoogleraar grondslagen en geschiedenis van de pedagogiek aan de Universiteit Utrecht (1989-1998), en algemene pedagogiek, in het bijzonder de wijsgerige en historische pedagogiek, aan de Rijksuniversiteit Groningen (1979-1990). Voor zijn universitaire loopbaan werkte Imelman als docent in het primair, middelbaar en hoger onderwijs. Hij hield zich als hoogleraar specifiek bezig met de de inrichting van het onderwijs. Zijn benadering kenschetst zich als een cultuurhistorisch gefundeerde pedagogiek.

Imelman kent aan het leerproces een triadische structuur toe, bestaande uit leraar, leerling en leerstof (kennis, inhoud, cultuur). Vanuit deze visie leverde hij uitvoerige kritiek op nieuwe onderwijsmodellen zoals het studiehuis waar de relatie met de kennis, de leerstof uit het oog zou zijn verloren en de overheidsbureaucratie en onterechte overheidsbemoeienis de overhand zouden hebben gekregen^[1].

Volgens het rapport van de Commissie parlementair onderzoek onderwijsvernieuwingen in 2008 werd de kritiek van Imelman op een aantal onderwijsvernieuwingen ten onrechte niet gehoord en weggedrukt^[2].

Imelman leverde ook enkele malen uitvoerige kritiek op het antroposofische gedachtegoed maar deelt met de antroposofie de kritiek op de onderwijsbureaucratie.

[bewerk] Externe link

• Interview met Imelman

Bronnen, noten en/of referenties:

^ De overheid als bovenmeester; P. v.d. Ploeg, J.D. Imelman, W. Meijer, H. Wagenaar Intro, Nijkerk, 1999 ^ Het onderzoeksrapport van het parlementair onderzoek onderwijsvernieuwingen