Isma'ilisme

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het isma'ilisme of de zeveners is een stroming binnen het sjiisme, dat weer een stroming binnen de islam is.

Het is de enige sjiitische stroming die tot op de dag van vandaag nog één imam of leider kent. Heden ten dage erkennen zij prins Shah Karim, Aga Khan IV als hun rechtmatige leider.

Het isma'ilisme dankt zijn ontstaan, net als die van het sjiiisme in het algemeen, aan de vraag wie er na Mohammed, de moslimgemeenschap behoorde te leiden. De meerderheid koos voor Aboe Bakr, maar een fractie koos de jonge Ali ibn Abu Talib, de neef en schoonzoon van de profeet, als de leider van het gemeenschap. Volgens de sjiieten had Mohammed zelf, tijdens zijn terugkeer van de laatste bedevaart naar Mekka in het plaatsje Gadir-e-Khum, Ali als zijn opvolger aangewezen. Toch werd niet Ali maar metgezel Aboe Bakr gekozen als eerste kalief. Pas na drie kaliefen werd Ali kalief en daarmee de eerste sjiitische imam, en zou het imamaat van vader op zoon(of in sommige gevallen van grootvader op kleinzoon) worden doorgegeven.

Na de vijfde imam, Jafer Sadiq, ontstond er een breuk in de lijn van de imams. De zoon van imam Jafer Sadiq, Ismail, zou zijn overleden voor hij het imamaat kon overdragen. De meerderheid van de sjiiten koos daarom een andere zoon van Jafer Sadiq, Musa Kasim als de volgende imam. Sommigen beweerden dat Ismail helemaal niet was overleden, maar dat hij zijn eigen dood in scène had gezet om aan zijn vijanden te ontsnappen. Uit deze groep volgelingen zijn later de isma'ilieten ontstaan. De sjiieten die Musa Kasim volgden, kenden na Jafer Sadiq nog zeven andere imams. Zij worden de twaalvers genoemd.

De Druzen zijn waarschijnlijk afgesplitst van deze tak van de islam.