Inostrancevia
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Inostrancevia | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
|
||||||||||||
| Geslacht | ||||||||||||
| Inostrancevia | ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Inostrancevia alexandri (Amalitzky, 1922) |
||||||||||||
Inostrancevia alexandri was een zoogdierreptiel (Synapsida) van de onderorde Gorgonopsia die gedurende het Laat-Perm, ongeveer 250 miljoen jaar geleden, in het tegenwoordige Rusland leefde.
Met een lengte van meer dan drie meter had Inostrancevia de grootte van een hedendaagse tijger. Het was dan ook één van de gevaarlijkste landroofdieren van zijn tijd. De schedel was 45 cm lang en Inostrancevia had meerdere typen tanden, waaronder 12 cm lange sabeltanden. Met deze sabeltanden was Inostrancevia in staat door de dikke pantsers van de planteneters als Estemmenosuchus en Scutosaurus te bijten. De bek van Inostrancevia kon zich tot een hoek van 90 graden openen. De achterste tanden en kiezen waren echter klein en zwak. Hierdoor was Inostrancevia niet in staat zijn voedsel te kauwen. Het prooidier werd met de scherpe snijtanden in stukken gescheurd en vervolgens ingeslikt. Deze viervoetige carnivoor kon niet alleen snel rennen, maar ook goed zwemmen. De poten bevonden zich evolutionair in een tussenpositie: nog niet onder het lichaam zoals bij zoogdieren, maar minder gespreid dan bij primitievere reptielen.
