Indonesische literatuur
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vooreerst is het belangrijk te weten wat we verstaan onder het begrip "Indonesische literatuur". Er zijn namelijk drie mogelijke betekenissen:
- Literatuur geschreven in de Indonesische Archipel
- Literatuur geschreven in het Maleis, de taal waaruit het Indonesisch ontstaan is
- Literatuur geschreven in het Indonesisch
Omdat in de Aziatische cultuur vele verhalen nog steeds mondeling worden doorgegeven, rijst bij sommige taalkundigen de vraag of deze mondelinge overleveringen ook moeten worden opgenomen in bovenstaande lijst. Dit artikel handelt enkel over de genoemde drie vormen, die allen geschreven zijn.
Inhoud |
[bewerk] Moeilijk onderscheid
Het aantal talen dat in de Indische Archipel gesproken wordt, is erg groot (meer dan 1000 verschillende talen). Het is daarom onmogelijk om al deze literaire vertakkingen te bespreken in een enkel artikel. Aangezien de idee van een Indonesische officiële taal slechts in de jaren 1920 is opgekomen, zal dit artikel zich voornamelijk richten op de evoluties in de twintigste eeuw.
Wanneer we dan de Indonesische literatuur willen beschrijven, worden we opnieuw met enkele problemen geconfronteerd:
- Het onderscheid tussen Maleis en Indonesisch is er moeilijk te zien.
Zelfs in de jaren '30, terwijl het Indonesische als officiële landstaal al enige tijd in ontwikkeling was, bleef het Maleis de lingua franca van de hele Indische Archipel. Het Indonesisch werd dus ook voortdurend beinvloed door het Maleis en zodoende is het vaak moeilijk te zien waar het Maleis stopt en het Indonesisch begint. Bovendien is het ook onmogelijk om de evolutie van Indonesische literatuur te bestuderen zonder een studie van het oudere Maleis en haar traditie.
- Wederzijdse invloed van andere dialecten en hun literatuur.
Een verhaal dat voorkomt in het Indonesisch, kan ook in een andere Maleise talen voorkomen (vaak met lichte variaties wat inhoud betreft) Dit is heel vaak het geval bij verhalen die lange tijd mondeling zijn overgeleverd.
- Het onderscheid tussen mondelinge en schriftelijke literatuur blijkt niet altijd zo duidelijk als men zou verwachten.
[bewerk] Overzicht
In haar vroege geschiedenis was Indonesië de smeltkroes van zeelui uit China, India, Europa en het Midden-Oosten. Tussen 1600 en 1942 was het land een kolonie van Nederland, van 1942 tot 1945 was het een kolonie van Japan. De Indonesische literatuur werd erg beïnvloed door al die andere culturen, voornamelijk door India, Perzië en China; meer recent ook nog door West-Europa. Desondanks zijn unieke kenmerken van de Indonesische literaire tradities bewaard gebleven en dat maakt de Indonesische literatuur tot een aparte strekking.
We kunnen deze strekking verdelen in enkele periodes:
- Punjangga Lama, wat zoveel betekent als literatuur van de oudste tijden. Dit zijn zijn traditionele literaire werken.
- Sastra Melayu Lama, de oude Maleise literatuur.
- Angkatan Balai Pustaka, de Generatie van het Koloniale Bureau voor Volksliteratuur (vanaf 1908)
- Pujangga Baru, literatuur van de nieuwere tijden. (vanaf 1933)
- Angkatan '45, de Generatie van 1945.
- Angkatan '50-an, de Generatie van de jaren '50.
- Angkatan '66-'70-an, de Generatie van '66 en de jaren '70.
- Dasawarsa '80-an: het Decennium van de jaren '80.
- Angkatan Reformasi, het tijdperk dat aanbrak net het vertrek van Soeharto, een tijdperk van hervormingen.
Het is belangrijk dat we beseffen dat vele van bovenstaande bewegingen elkaar in tijd overlappen. Zo werd de oude Maleise literatuur nog geschreven tot een heel eind in de twintigste eeuw en Pujangga Baru was ook nog populair nadat de Generatie van de jaren '50 zich op het literaire toneel getoond had.
[bewerk] Traditionele literatuur: Pujangga Lama
Deze strekking vindt haar oorsprong in de Maleise literatuur en ze is daardoor nog erg lang beinvloed. Het grootste deel van de Pujangga Lama (wat letterlijk 'de oude dichters' betekent) moet geschreven zijn tussen de aankomst van de moslims, maar nog voor het begin van de twintigste eeuw. Daarvoor bestond echter ongetwijfeld een levendige mondelinge overlevering.
[bewerk] Genres
In de geschreven poëzie en proza kunnen we enkele traditionele genres terugvinden die in deze strekking overheersen:
- syair: traditionele narratieve poëzie.
- pantun: kwatrijn.
- gurindam: kort aforisme.
- hikayat: sprookjes, fabels en andere soortgelijke verhalen.
- babad: kroniek en andere verhalen.
[bewerk] Werken
Voorbeelden van werken uit deze genres:
- syair
Syair Bidasari, Syair Ken Tambuhan, Syair Raja Mambang Jauhari, Syair Raja Siak
- pantun
Terang Bulan
- hikayat
Hikayat Abdullah, Hikayat Andaken Penurat, Hikayat Bayan Budiman,
Hikayat Djahidin, Hikayat Hang Tuah, Hikayat Kadirun, Hikayat Kalila dan Damina,
Hikayat Masydulhak, Hikayat Pelanduk Jinaka, Hikayat Pandja Tanderan,
Hikayat Putri Djohar Manikam, Hikayat Tjendera Hasan, Tsahibul Hikayat.
- babad
Sejarah Melayu.
[bewerk] 1870-1942, Sastra Melayu Lama
[bewerk] Angkatan Balai Pustaka
[bewerk] Pogingen om de eenheid te verstevigen
[bewerk] Koloniaal Bureau voor Volksliteratuur
[bewerk] De eerste Indonesische roman
[bewerk] Auteurs en werken van de Balai Pustaka
[bewerk] Indonesië in de jaren '20
[bewerk] Politiek
[bewerk] Taal
[bewerk] Literatuur
[bewerk] Pujangga Baru
[bewerk] Vernieuwing
[bewerk] Een nieuw tijdschrift
[bewerk] Kenmerken
[bewerk] Romantiek
[bewerk] De Oosterse tradities
[bewerk] Andere werken
[bewerk] Auteurs en werken van de Pujangga Baru
[bewerk] Angkatan '45
[bewerk] Auteurs en werken van de Angkatan '45
[bewerk] Angkatan '50
[bewerk] Auteurs en werken van de Angkatan '50
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe link
- Rinkes.nl, onder andere met informatie over de Indonesische literatuur.
