Huis De Pinto

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Huis De Pinto (ook wel Pintohuis) is een voormalig woonhuis uit 1680 aan de Sint Antoniesbreestraat in Amsterdam. Het is ontworpen door Elias Bouman. Het Huis De Pinto is genoemd naar de familie De Pinto, een rijk Portugees-joods geslacht van kooplieden en bankiers. De De Pinto's worden soms ook wel de Rothschilds van het 17e eeuwse Amsterdam genoemd. David en Isaac de Pinto gingen vriendschappelijk om met stadhouder Willem IV en financierden de oorlog met Frankrijk.

Inhoud 1 Ligging 2 Bedreigd door sloop 3 Bibliotheek 4 Literatuur 5 Bronnen, noten en/of referenties

[bewerk] Ligging

Het kwam in Amsterdam bijna nooit voor dat een rijk huis als het Huis De Pinto in een straat werd gebouwd in plaats van op een gracht. Het Huis De Pinto is dus wel een patriciërshuis, maar geen grachtenhuis. In de 17e eeuw woonden er in de Sint Antoniesbreestraat veel Vlamingen, schilders en kunsthandelaren.

Het huis is ouder dan de voorgevel en is gebouwd omstreeks 1605/06 voor Jan Jansz. Carel (1545-1616), één van de eerste bewindhebbers van de in 1602 opgerichte Verenigde Oostindische Compagnie (VOC). Hij kocht zes naast elkaar liggende percelen en liet daarop een huis bouwen.

Het huis bestaat uit een breed hoofdgebouw rechts en een smal zijhuis links, een voorloper van het dubbele huis. De achtergevel en het zijhuis zijn goed te zien vanuit de steeg. De oorspronkelijke gevel was waarschijnlijk een dubbele trapgevel, vergelijkbaar met de façade van Nieuwmarkt 20-22 uit 1605. De familie De Pinto liet een zandstenen gevel optrekken in de stijl van het Hollands classicisme.^[1]

[bewerk] Bedreigd door sloop

Het verwaarloosde gebouw werd in de jaren zestig bedreigd door sloop. Er werden een autoweg en een metrolijn door de vroegere Lastage gepland. Bij de aanleg van de metrolijn kwam het in 1975 tot ernstige ongeregeldheden, de Nieuwmarktrellen. De voltooiing van de autoweg werd afgeblazen nadat het plan om het Huis De Pinto te slopen in de gemeenteraad was verworpen. In de jaren tachtig werd aansluitend op het behouden Huis De Pinto nieuwe bebouwing gerealiseerd volgens de bestaande rooilijnen.

[bewerk] Bibliotheek

Uiteindelijk is het behouden gebleven en in 1975 gerestaureerd. In Huis De Pinto is sindsdien een filiaal gevestigd van de Openbare Bibliotheek Amsterdam (OBA). In 2007, bij de verhuizing van de hoofdvestiging van OBA naar de nieuwbouw op het Oosterdokseiland, zou het filiaal Pintohuis verhuizen naar de Czaar Peterstraat. De bewoners van de Nieuwmarktbuurt waren tegen deze verhuizing en voeren actie. De bibliotheek in het Pintohuis wordt nog steeds met sluiting bedreigd. Als het filaal aan de kop van de Czaar Peterstraat in 2011 opent dan zal het filiaal in het Pintohuis, volgens de huidige plannen, sluiten.

De wethouder van welzijn van het Stadsdeel Centrum komt in september 2008, op aandrang van de actiegroep 'De Pinto Bieb Moet Blijven' en politieke partijen, met uitgewerkte varianten om het Pintohuis open te houden. Alle partijen zijn het er over eens dat het gebouw voor buurt- en binnenstadbewoners vrij toegankelijk moet blijven en dat er dus geen kantoor of alleen op toeristen gerichte functie in kan komen.

Op een bovenverdieping houdt de schrijver Tomas Ross kantoor. De benedenverdieping kent fraaie plafondschilderingen; deze zijn echter niet origineel, maar zijn aangebracht tijdens de restauratie in 1975.

[bewerk] Literatuur

• Het huis De Pinto – en dan verder. Geurt Brinkgreve. Ons Amsterdam, 1978, 78.
• Terug naar het Pintohuis. Frans Heddema. Ons Amsterdam, 1999, 16.

Bronnen, noten en/of referenties:

De tekst van deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is geheel of gedeeltelijk afkomstig van het bureau Monumenten & Archeologie (bMA) van de gemeente Amsterdam, http://www.bmz.amsterdam.nl/adam/nl/huizen/pinto.html. Overname is toegestaan met bronvermelding. ^ Amsterdam.nl: Typisch Pintohuis (maart 2006)