Huib Drion

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Huibert (Huib) Drion ('s-Gravenhage, 25 april 1917 – Leiden, 20 april 2004) was een Nederlands rechtsgeleerde.

Huib Drion is geboren in een gezin van zes kinderen; zijn vader F.J.W. (Frans) Drion was Kamerlid voor de Liberale Staatspartij.

In de Tweede Wereldoorlog gaf hij met zijn broer Jan het verzetsblad de Geus uit. Dit blad had aan het eind van de oorlog een oplage van maar liefst 5000 exemplaren en werd grotendeels door de twee broers zelf volgeschreven.

Hij studeerde aan de Rijksuniversiteit Leiden. Na ook nog een jaar in Harvard te hebben gestudeerd promoveerde hij in 1954. Hij werd vervolgens in 1955 hoogleraar Burgerlijk Recht aan de Nederlandsche Economische Hoogeschool te Rotterdam (thans: Erasmus Universiteit). In 1959 werd hij hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Leiden. In 1968 verliet hij deze universiteit. Later (1969) werd hij lid van de Hoge Raad, waar hij van 1981-1984 vice-president was.

In 1992 veroorzaakte hij een flinke maatschappelijke discussie door te pleiten voor het beschikbaar stellen van een middel waarmee ouderen op een humane wijze een eind konden maken aan hun leven. Volgens hem was zelfdoding een recht van de mens. De term "Pil van Drion" is hierdoor ontstaan.