Hubert Hermans
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hubert Hermans (Maastricht, 9 oktober 1937) is een Nederlandse psycholoog.
Inhoud |
[bewerk] Levensloop
Hubertus Johannes Matthias Hermans werd geboren als zoon van een bakkersechtpaar in Maastricht. In de periode 1960-1965 studeerde hij psychologie aan de (toenmalige) Katholieke Universiteit van Nijmegen (momenteel: Radboud Universiteit), alwaar hij vanaf 1965 als staflid werkzaam was hij aan het psychologisch laboratorium. Hij promoveerde in 1967 op het proefschrift Motivatie en Prestatie, waaruit twee psychologische tests zijn voortgekomen: de Prestatie-Motivatie-Test (PMT) (1968) en de Prestatie-Motivatie-Test voor kinderen (PMT-k) (1971) die behoren tot de meest gebruikte psychologische tests in het Nederlands taalgebied. In 1973 werd hij benoemd tot lector in de persoonlijkheidsleer en vanaf 1980 tot hoogleraar in hetzelfde vakgebied aan dezelfde universiteit. Als reactie op het statische en onpersoonlijke karakter van psychologische tests, ontwierp hij de zgn. Zelfkonfrontatiemethode (ZKM) (1974). Toepassing van deze methode in de praktijk leidde in 1996 tot de oprichting van de Vereniging voor ZKM-beoefenaars (VvZB) die ruim 250 leden kent.
Van 1961 tot 2007 was Hermans gehuwd met Els Hermans-Jansen, een psychotherapeute, met wie hij samenwerkte bij het ontwikkelen van de ZKM. Samen hebben zij twee kinderen en enige kleinkinderen. Sinds 2006 woont hij samen met Agnieszka Konopka, die in Warschau promoveerde op een onderzoek naar emoties met behulp van de ZKM. Zij werken samen bij het verder ontwikkelen van de Dialogical Self Theory in het International Institute for the Dialogical Self (IIDS).
[bewerk] Het meerstemmige zelf
Hermans beijvert zich voor onderzoek en ontwikkeling van dialogische relaties niet alleen tussen individuen, groepen en culturen, maar tevens tussen de verschillende ‘ik-posities’ die zich binnen het dialogische zelf van het individu aftekenen. Hij is de overtuiging toegedaan dat dialogische relaties tussen individuen, groepen en culturen enkel mogelijk zijn als het individu in staat is tot productieve dialogische relaties met zichzelf. In de jaren negentig ontwierp hij de Dialogical Self Theory, die een verbinding vormt tussen het Amerikaanse pragmatisme van William James en de Russische dialogische school van Mikhail Bakhtin. In dat licht worden tweejaarlijkse International Conferences on the Dialogical Self georganiseerd. Sinds 2002 is Hermans president van de International Society for Dialogical Science (ISDS) waarin deze theorie centraal staat en sinds 2006 hoofdredacteur van de International Journal for Dialogical Science (IJDS). Een aantal van zijn publicaties werd vertaald in het Engels, Spaans, Portugees, Italiaans, Duits, Pools, Russisch en Japans.
[bewerk] Trivia
In 1980 kwam Hermans in aanvaring met de toenmalige directeur van het Meertens Instituut J.J. Voskuil, naar aanleiding van een boek dat Hermans schreef over blazen van de midwinterhoorn. De polemiek werd uitgevochten in het Volkskundig Bulletin (juni 1981) en leidde tot de opname van een personage in Voskuils boek Het Bureau.
[bewerk] Publieke erkenning
Voor zijn wetenschappelijke verdiensten voor de samenleving werd Hermans in 2002 benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Zijn boek Dialoog en misverstand (2006) speelde een rol bij de voorbereidingen die informateur Herman Wijffels trof bij de vorming van het 4de kabinet Balkenende.
[bewerk] Bibliografie (selectie)
- Hermans, H.J.M. (1967). Motivatie en prestatie. Amsterdam: Swets & Zeitlinger.
- Hermans, H.J.M. (1971). Prestatiemotief en faalangst in gezin en onderwijs. Amsterdam: Swets & Zeitlinger. ISBN 90-265-0136-6.
- Hermans, H.J.M. (1974). Waardegebieden en hun ontwikkeling: Theorie en methode van zelfconfrontatie. Amsterdam: Swets & Zeitlinger. ISBN 90-265-0188-9.
- Hermans, H.J.M. (1976). Van faalangst tot verantwoordelijkheid:het bevorderen van de motivatie in taaksituaties op school en in het gezin. Lisse: Swets & Zeitlinger (9 drukken) ISBN 90-265-0219-2.
- Hermans, H.J.M. (1980). Folklore als ingang tot algemeen menselijke ervaringen: gescheidenheid en eenheid tussen persoon en omgeving. Lisse: Swets & Zeitlinger. ISBN 90-265-0329-6.
- Hermans, H.J.M., Hermans-Jansen, E. & Van Gilst, W. (1985). De grondmotieven van het menselijk bestaan: hun expressie in het persoonlijk waarderingsleven. Lisse: Swets & Zeitlinger. ISBN 90-265-0615-5.
- Hermans, H.J.M. (1988). Het verdeelde gemoed: over de grondmotieven in ons dagelijks leven. Baarn: Nelissen (9 drukken). ISBN 90-244-0557-2. Vanaf de 4e druk wordt Els Hermans-Jansen als mede-auteur genoemd.
- Hermans, H.J.M., & Kempen, H.J.G. (1993). The dialogical self: Meaning as movement. San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-342320-1.
- Hermans, H. J. M. (Red.) (1995). De echo van het ego. Over het meerstemmige zelf. Baarn: Ambo. ISBN 90-263-1382-9.
- Hermans, H.J.M., & Hermans-Jansen, E. (1995). Self-narratives: The construction of meaning in psychotherapy. New York: Guilford Press. ISBN 0-89862-878-4.
- Hermans, H.J.M., & Dimaggio, G. (Eds) (2004). The dialogical self in psychotherapy. New York: Brunner & Routledge. ISBN 1-58391-855-8.
- Hermans, H.J.M. (2006). Dialoog en misverstand: leven met de toenemende bevolking van onze innerlijke ruimte. Soest: Nelissen. ISBN 90-244-09640; ISBN 978-90-244-09648.
[bewerk] Bibliografie over het werk van Hubert Hermans
- Counselling Psychology Quarterly (2006). Special issue: The dialogical approach to counselling theory, research, and practice, vol. 19, no. 1, 1-120[1]
- Culture & Psychology(2001). Special issue: Culture & the Dialogical Self. Vol. 7, no. 3, 243-408. [2]
- Gerritsen, A. (2007). Op zoek naar het ware zelf – in gesprek met Hubert Hermans. Speling, jaargang 59, 75-80.
- Identity: An international Journal of theory and research (2004). Mediated identity in the emerging digital age: A dialogical perspective. Vol. 4, no. 4, 297-405.
- Journal of Constructivist Psychology (2003). Special issue on the dialogical self. Vol. 16, no.2, 89-213. [3]
- Louwe, J.J., & Nauta, J.F. (Red.) (2006). Zelfonderzoek met kinderen en jongeren: een relationele methodiek. Utrecht: Agiel.
- Praktische Theologie: Nederlands Tijdschrift voor Pastorale Wetenschappen (2004). Themanummer over de Zelfkonfrontatiemethode. Jaargang 31, nummer 1.
- Theory & Psychology (2002). Special issue: The Dialogical Self, vol. 12, no. 2, 147-280. [4]
- Tijdschrift voor Orthopedagogiek (2002). Themanummer over de Zelfkonfrontatiemethode en ‘the dialogical self’ ter gelegenheid van het afscheid van Hubert Hermans als hoogleraar. Jaargang 41, nummer12.
- Van Loon, R., & Wijsbek, J. (2003). "De organisatie als verhaal. Dialoog en reflectie als uitgangspunt voor de ontwikkeling van organisaties, leiders, teams en medewerkers". Assen: Van Gorcum.
- Wijsbek, J. (2007). "Zingeving, zelfreflectie en levenskunst, in dialogisch perspectief". Leidschendam: Uitgeverij Quist.
- Wijsbek, J. (2008). "Zingeving en dialoog in organisaties". Assen: Van Gorcum.
[bewerk] Info
- Overzichtsartikel Dialogical Self Theory [5]
- Voor de ontstaansgeschiedenis van de ZKM en dialogical self theory zie H.J.M. Hermans, Moving through three paradigms, yet remaining the same thinker. Counselling Psychology Quarterly, 2006, 19, 5-25. [6]
