Herta Bothe
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Herta Bothe (Teterow, 8 januari 1921) is een Duitse nazi.
Inhoud |
[bewerk] Jeugd
Tot haar 21ste werkte ze voor de hospitaalindustrie en geraakte vervolgens aan een overheidsbaantje als onofficiële 'SS'-bediende. Omwille van haar speciale kwaliteiten werd ze geschikt bevonden om te worden opgeleid als kampbewaakster (Aufseherin). In september 1942 gaat ze naar concentratiekamp Ravensbrück, zoals zovele vrouwen voor haar deden, om er vier weken intensieve training te krijgen voor haar toekomstige nieuwe baan.
[bewerk] Stutthoff
Na haar opleiding wordt ze in september 1942 aangesteld als Aufseherin in het beruchte concentratiekamp Stutthof, dat zich op Pools gebied bevond aan de Oost-Pruisische grens, waar ze zal blijven tot juli 1944. Herta Bothe was één van de langste vrouwelijke kampbewaaksters, stevig gebouwd en sterk als een os. Zij was altijd kraaknet in een pas gestreken onberispelijk uniform. In tegenstelling tot de andere Aufseherinnen, die meestal zwarte laarzen (Stiefeln) droegen, liep zij altijd elegant gekleed in nylonkousen en lage vrouwelijke standaardschoenen.
Net zoals de meeste Aufseherinnen was ze gewapend met een pistool, maar in plaats van de klassieke zweep droeg zij altijd een houten stok bij zich waarmede ze vele vrouwelijke gevangenen ongenadig en tot bloedens toe afranselde. Als Aufseherin werd ze snel gevreesd en berucht om haar sadistische trekken. Zelf zal ze later beweren dat ze nooit een stok of pistool bij zich had. Ze beweerde daarentegen dat ze enkel haar blote handen gebruikte om de gezichten van de gevangenen die de regels van het kamp niet volgden met haar sterke armen en harde vuisten in elkaar te slaan.
Hoe dan ook bewezen de getuigenissen op haar latere proces het tegendeel.Zij herinnerden zich duidelijk de vele wreedheden waarbij Herta wel degelijk wapens gebruikte. Zo was er een incident waarbij een 18-jarig meisje door Herta Bothe werd betrapt toen ze van honger aardappelschillen van de kampkeukens at. Bothe werd ervan beschuldigd het meisje zwaar mishandeld te hebben en onder luid protest van de andere gevangenen riep Bothe uit: "Ik sla haar tot ze sterft!"
Zij vermaakte zich uitstekend aan de afvalcontainers van de kampkeukens waar altijd wel een uitgehongerde gevangene wat probeerde te stelen en dan stond Herta Bothe klaar met het pistool in de hand om de zwakste neer te schieten.
[bewerk] Bergen-Belsen
Ondertussen hadden de nazi's in april 1943 nabij de stad Celle, concentratiekamp Bergen-Belsen opgericht, een concentratiekamp in Nedersaksen. Officieel kreeg het nooit de status van concentratiekamp maar de tweede kampcommandant, SS-Hauptsturmführer Josef Kramer, transformeerde Bergen-Belsen al spoedig in feite tot een regulier concentratiekamp. SS-Aufseherin Herta Bothe was na Stutthof overgeplaatst naar een bijkamp van Stuthof, gekend als Bromberg-Ost, totdat zij op 21 januari 1945 naar Belgen-Belsen werd overgeplaatst. Tot aan de bevrijding van het kamp op 15 april 1945 volbracht zij aldaar met 'veel vlijt en inzet' haar illustere 'taak'.
[bewerk] Berechting
Na de oorlog werd Herta Bothe opgebracht en beschuldigd van oorlogsmisdaden. Op het beruchte Bergen-Belsen-proces in Lüneburg verkeerde zij in de rechtbank in het gezelschap van andere illuster kamppersoneel, zoals de Aufseherinnen Irma Grese, Elisabeth Volkenrath, Herta Ehlert, Juanna Bormann en kampdokter Fritz Klein. Op het proces ontkende zij, net zoals alle andere Aufseherinnen, alle haar ten laste gelegde feiten.
Zij kwam er onverwachts vanaf met een vrij lichte straf: tien jaar opsluiting. Daarvan zou ze er uiteindelijk maar zes uitzitten. Herta werd door de Britse bezetters vroegtijdig vrijgelaten als blijk van toegevendheid en Herta kwam op 22 december 1951 al vrij.
[bewerk] Latere leven
Na haar vroege vrijlating viel ze als oorlogsmisdadiger onder het speciale recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer, dat een standaard recht is onder het Duitse recht. Herta Bothe is thans 84 jaar oud en leeft nog steeds in Noord-Duitsland. Daarmee is zij de laatste nog bekende Aufseherin die in leven is. Ze is getrouwd en noemt zich thans Herta Lange.
Tijdens een zeldzaam interview in 2000 verweerde Lange zich toen haar gevraagd werd naar haar beslissing om kampbewaakster te worden. Ze antwoordde:
 |
Wat bedoel je, een fout gemaakt? Nee... Ik ben niet geheel zeker of ik dat moet beantwoorden. Heb ik een fout gemaakt? Nee. De fout was dat het een concentratiekamp was, maar ik moest erheen, anders was ik er zelf in weggestopt. Dat was mijn fout. |
 |
| Bronnen, noten en/of referenties: |
