Hercule Poirot

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Hercule Poirot is een fictieve Belgische detective. Hij speelde de hoofdrol in vele verhalen van Agatha Christie. Hij werd vaak bijgestaan door kapitein Hastings.

Poirot was ijdel, allesbehalve bescheiden, besnord, Belgisch en geniaal. In de verhalen steekt hij zijn genialiteit niet onder stoelen of banken en bedient zich vaak van Franstalige uitdrukkingen. Heel bekend is: les petites cellules grises (de kleine grijze cellen, de hersenen dus).

In veel van zijn verhalen komen typerende dingen naar voren zoals het bouwen van kaartenhuizen als hij niet uit een probleem kon komen. Hij had een zwak voor liefdesaffaires en zag graag aan het einde van een verhaal twee geliefden verenigd. Hij had een hekel aan zeetochten en had een speciale methode om fris en helder van een schip te stappen zonder zeeziek te zijn geweest. Hij had een haast ziekelijke aanleg voor orde en netheid. Dit waren dan ook zijn stokpaarden in het oplossen van een zaak.

Poirot is nooit getrouwd geweest maar had altijd een zwak voor Vera Rossakoff, een Russin die in zijn ogen het evenbeeld was van echte vrouwelijkheid.

Poirot is altijd als een fat gekleed, draagt te krappe lakschoenen, verft zijn haar ("nee, ik geef het de natuurlijke kleur terug, mon ami") en drinkt geen whisky maar groene likeur of hete chocola. Hoewel de hele wereld van hem hield, vond Christie hem een verschrikkelijk persoon. Uiteindelijk schreef ze een paar jaar voor haar dood het boek Het doek valt, waarin Poirot sterft.

Vele boeken zijn ook verfilmd, ook zijn er televisieseries van gemaakt. Door velen wordt de acteur David Suchet gezien als degene die Poirot het beste weergaf.