Hendrik Kramers
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hendrik Anthony Kramers (Rotterdam, 2 februari 1894 – Oegstgeest, 24 april 1952) was een Nederlandse natuurkundige. Hij was de zoon van Hendrik Kramers, een arts, en Jeanne Susanne Breukelman. Op 25 oktober 1920 trouwde hij met Anna Petersen. Ze kregen drie dochters en een zoon.
In 1912 beëindigde hij de middelbare school in Rotterdam en ging wiskunde en natuurkunde studeren aan de Universiteit Leiden, waar hij afstudeerde in 1916. In dat jaar verhuisde hij naar Kopenhagen, waar hij aan zijn dissertatie werkte onder Niels Bohr. Op 8 mei 1919 haalde hij zijn doctorsgraad in Leiden.
Hendrik Kramer was een van de oprichters van het Centrum voor Wiskunde en Informatica in Amsterdam. Hij werd benoemd tot lid van de Deense Academie van Wetenschappen en Letteren in 1925, toen hij maar net dertig was. Hij was ook nog lid van de Nederlandse (KNAW), Franse, Noorse en Vlaamse academies, van de Royal Society van Edinburgh en erelid van de American Physical Society. Hij ontving eredoctoraten van Oslo, Lund, Stockholm en de Sorbonne. Hij won de KNAW Lorentzmedaille in 1947 en de Royal Society Hughesmedaille in 1951.
Naar hem genoemd zijn de Kramerskrater op de maan, de Kramers-Heisenberg-formule en de Wentzel-Kramers-Brillouin-Jeffries-approximatie, de Wentzel-Kramers-Brillouin-benadering, de Kramers-Kronig-relatie, en de Kramers-Wannier-dualiteit.
[bewerk] Externe links
- Biografisch Woordenboek van Nederland - biografie
- Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te Leiden 1951-1953 - biografie
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Hendrik Anthony Kramers op Wikimedia Commons.
|
