Hans Christoph Ernst von Gagern
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hans Christoph Ernst Freiherr von Gagern (Kleinniedesheim (bij Worms), 25 januari 1766 - Hornau (bij Frankfurt), 22 oktober 1852) was een Duits diplomaat.
Hij is bekend geworden als gedelegeerde van Koning Willem I bij de onderhandelingen tijdens het Weens Congres van 1815. Hij had de opdracht om de belangen van de Nassausche erflanden te behartigen. Indien enigszins mogelijk zou het nieuwe Koninkrijk der Nederlanden een zodanige omvang dienen te krijgen dat de Nassause landen met als centrum Dillenburg aansluiting zouden krijgen bij het Koninkrijk.
Dat stuitte op verzet van Pruisen. Von Gagern vertrouwde op de hulp van de Franse Minister van Buitenlandse Zaken Talleyrand, doch hij heeft van hem uiteindelijk geen steun gekregen. Meer steun kreeg Willem van de Britse Minister van Buitenlandse Zaken Castlereagh en de Engelse ambassadeur Clancarty. Zo kwam een compromis tot stand, waarbij de Oranjes in ruil voor de Nassause erflanden het Groothertogdom Luxemburg ontvingen.
Von Gagern was de vader van Heinrich von Gagern, in 1848 voorzitter van het Frankfurter Parlement. Hij heeft zijn memoires gepubliceerd in een bekend boek ' Mein Antheil an der Politik' (Gotha, 1823).
