Hans Christian Ørsted
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hans Christian Ørsted (Rudkøbing, 14 augustus 1777 – Kopenhagen, 9 maart 1851) was een Deense natuurkundige en scheikundige en navolger van Immanuel Kant.
In 1820 ontdekte Ørsted het verband tussen elektriciteit en magnetisme, dat hij met een zeer simpel experiment aantoonde. Hij demonstreerde hoe een draad waardoor een elektrische stroom loopt in staat is om een uitwijking te veroorzaken in de naald van een kompas. Hij was echter niet in staat een voldoende verklaring voor het fenomeen te geven, noch probeerde hij een wiskundig model op te stellen voor het verschijnsel.
Ørsted was echter niet de eerste persoon die het verband tussen de grootheden elektriciteit en magnetisme ontdekte. Achttien jaar eerder al werd hetzelfde ontdekt door de Italiaanse jurist Gian Domenico Romagnosi. Er verscheen een artikel over Romagnosi's ontdekking in een Italiaanse krant, maar de wetenschappelijke gemeenschap viel het niet op.
In 1825 kwam Ørsted met een grote bijdrage aan de scheikunde door als eerste aluminium te produceren.
De eenheid van magnetisme de oersted is naar hem vernoemd. In 1820 kreeg Ørsted de Copley Medal.
[bewerk] Zie ook
- James Clerk Maxwell
- natuurkunde
- H.A.M. Snelders, "Romantiek en 'Naturphilosophie' en de anorganische natuurwetenschappen 1797-1840", Natuurwetenschappen van Renaissance tot Darwin (Geschiedenis in veelvoud, 18.), Den Haag, 1981, pp. 168-192
