Hannu Manninen
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hannu Manninen (Rovaniemi, 17 april 1978) is een voormalige Fins noordse combinatieskiër. Hij won tussen 2004 en 2007 vier keer de individuele wereldbeker en is met grote afstand recordhouder wat het aantal wedstrijdzeges betreft, hij werd in 2007 voor de eerste keer wereldkampioen op de Sprint.
In mei 2008 maakte hij onverwacht bekend te stoppen met topsport[1].
Manninen is de broer van langlaufster Pirjo Manninen en Kari Manninen die ook uitkomt in de noordse combinatie. Hij werd getraind door zijn vader Jorma Manninen en maakte deel uit van het Finse A-team onder leiding van Jouko Karjalainen.
Manninen, die zijn zeges meestal de danken heeft aan ijzesterke prestaties tijdens het langlaufen, maakte zijn debuut tijdens de Wereldbeker van Oberwiesenthal in 1993. Een jaar later, op vijftien-jarige leeftijd, kwam hij voor het eerst uit op de Olympische Winterspelen in Lillehammer en daarmee is hij nog steeds de jongste Fin ooit die zijn land vertegenwoordigde op de Spelen. Hij werd 38ste.
Ondanks grote successen in de Wereldbeker slaagde Manninen er maar niet in die prestaties te evenaren op de Wereldkampioenschappen of de Olympische Spelen, telkens kon hij enkel in de teamwedstrijden medailles veroveren. Maar in 2007 brak hij eindelijk die slechte gewoonte en pakte hij bij de Wereldkampioenschappen in Sapporo zijn eerste Wereldtitel op het onderdeel Sprint.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
|
| Olympisch kampioen |  |
|---|---|
 1988: West-Duitsland : Müller, Pohl, Schwarz 1992: Japan : Mikata, Kono, Ogiwara 1994: Japan : Kono, Abe, Ogiwara 1998: Noorwegen : Vik, Skard, Braaten, Lundberg 2002: Finland : Lajunen, Mantila, Tallus, Manninen 2006: Oostenrijk : Gruber, Bieler, Gottwald, Stecher |
|
