Hank Jones

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Hank Jones (Vicksburg, Mississippi, 31 juli 1918) is een Amerikaanse jazzpianist.

[bewerk] Biografie

Jones is geboren in Vicksburg, Mississippi, maar groeide op in Pontiac, Michigan. Met een bijzondere combinatie van talenten zoals sterk kunnen soleren, gevoelig kunnen begeleiden en bedreven a prima vista kunnen lezen, is Jones altijd vaak gevraagd voor allerlei soorten opnamesessies en is te horen op duizenden albums. Hank Jones is een broer van twee andere jazzlegende's, drummer Elvin en orkestleider/trompettist Thad Jones.

In Pontiac leerde hij op een vroege leeftijd piano spelen en kwam hij onder de muzikale invloed van Earl Hines, Fats Waller, Teddy Wilson en Art Tatum. Op zijn dertiende trad hij op in de staten Michigan en Ohio. Tijdens optredens met lokale bands in Grand Rapids en Lansing, ontmoette hij Lucky Thompson, die hem in 1944 uitnodigde om naar New York te komen, om te werken in de Onyx Club met Hot Lips Page.

In New York luisterde Jones regelmatig naar belangrijke Bop musici en was geïnspireerd om deze stijl onder de knie te krijgen. Tijdens het oefenen en bestuderen van deze muziek, werkte hij met John Kirby, Howard McGhee, Coleman Hawkins, Andy Kirk en Billy Eckstine samen. In de herfst van 1947 maakte hij deel uit van de bezetting van Norman Granz's Jazz at the Philharmonic concerten en van 1948 tot 1953 was hij de begeleider van Ella Fitzgerald. Gedurende deze periode maakte hij ook meerdere historisch belangrijke opnames met Charlie Parker voor Norman Granz's platenlabels.

Na meerdere jaren als een freelancemuzikant gespeeld te hebben, waaronder samenwerkingen met Artie Shaw en Benny Goodman, en opnames met artiesten zoals Lester Young, Milt Jackson, Cannonball Adderley en Wes Montgomery, had Jones van 1959 en 1976 een hoge functie bij Columbia Records. Door zijn medewerking als pianist en orkestleider aan de Broadwaymusical Ain't Misbehavin' (gebaseerd op de muziek van Fats Waller), kreeg Jones eind jaren zeventig meer bekendheid onder een groter publiek.

Gedurende de late jaren zeventig en tachtiger jaren bleef Jones veel opnemen, als een solist zonder begeleiding, als onderdeel van een duo met andere pianisten, zoals John Lewis en Tommy Flanagan, en met diverse kleinere ensembles, waarvan de meest opmerkelijke de Great Jazz Trio. Deze groep kende door de jaren heen verschillende muzikanten, waaronder Tony Williams, Eddie Gomez, Al Foster en Jimmy Cobb. In het begin van de jaren tachtig was Jones te horen als een solo pianist in het New Yorkse Cafe Ziegfeld en maakte hij een tournee door Japan, waar hij optrad en opnames maakte met George Duvivier en Sonny Stitt.

Hank Jones leeft in het noorden van de staat New York, maar heeft nog steeds een uitzonderlijk vol programma. In 2006 en 2007 trad hij op met zangeres Roberta Gambarini. Een van zijn opnamen uit 2006 is de plaat West of 5th, waarop hij met Christian McBride en Jimmy Cobb te horen is.