Halo-effect
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een Halo-effect is het verschijnsel waarbij de aanwezigheid van een bepaalde kwaliteit bij de waarnemer de suggestie geeft dat andere kwaliteiten ook aanwezig zijn.
Bijvoorbeeld: een docent geeft wiskunde en fysica. Een bepaalde student heeft een zeer goed examen wiskunde afgelegd. Automatisch gaat de docent, wanneer diezelfde student bij het examen fysica een fout maakt, denken dat het een vergissing is en hij wel beter weet, terwijl bij een ander student het antwoord als fout zal worden ervaren.
Dit verschijnsel werd geformuleerd door de psycholoog Edward Thorndike in 1920. In 1975 werd door Clifford aangetoond dat fysiek aantrekkelijke personen intelligenter worden geschat.
