Gouden standaard (geneeskunde)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De gouden standaard in de geneeskunde is die diagnostische methode die bij een bepaalde aandoening de grootste zekerheid geeft over het al dan niet aanwezig zijn van die aandoening. Omdat dit onderzoek echter vaak erg bewerkelijk is, erg duur is of bijvoorbeeld alleen bij reeds overleden patiënten kan worden toegepast, kan deze gouden standaard methode vaak niet voor routine onderzoek bij patienten gebruikt worden. Hiervoor worden eenvoudigere, goedkopere en makkelijk uit te voeren testen gebruikt. De tests die gebruikt worden voor routine onderzoeken, zijn altijd wel met de gouden standaard methode vergeleken om een indruk te krijgen over de bruikbaarheid van de tests.
De gouden standaard methode wordt vaak gebuikt bij wetenschappelijk onderzoek naar de aandoening, of bij onderzoek naar nieuwe testmethoden om de aandoening vast te stellen. Om na te gaan hoe goed zo'n nieuwe test is wordt deze altijd vergeleken met de gouden standaard.
Als een test beter blijkt te zijn dan iedere reeds bestaande (wat niet altijd eenvoudig is vast te stellen), kan besloten worden die test als nieuwe gouden standaard methode te hanteren.
[bewerk] zie ook
sensitiviteit, specificiteit, fout-positief en fout-negatief, theorema van Bayes.
