Gonzalo Pizarro
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gonzalo Pizarro (overleden 10 april 1548) was een Spaanse conquistador, een halfbroer van Francisco Pizarro.
Gonzalo nam deel aan de verovering van het Incarijk in Peru door Francisco in 1530-1533, en in 1539 versloeg hij met een andere halfbroer, Hernando Pizarro, de inwoners van Charcas (in centraal Bolivia).
Gonzalo werd vervolgens gouverneur van Quito, maar in 1541 verliet hij de stad oostwaarts met een expeditie op zoek naar kaneelbomen die zich daar zouden bevinden, en veel geld waard waren. Het was een grote expeditie, met circa 300 Spanjaarden, 4000 indianen en een hoeveelheid honden. Hij folterde de indianen in de landen waar hij doorheen trok, bijvoorbeeld door ze door zijn honden te laten verscheuren als ze niet vertelden waar hij landen met kaneel, goud en andere rijkdommen kon vinden. Dit deed de ronde, en al snel leerden de indianen hem te vertellen dat deze landen verder oostwaarts bestonden. Zijn eigen indianen waren bijna allen gestorven, en de uitgehongerde Spanjaarden aten niet alleen hun paarden en honden, maar zelfs het leer van hun zadels op. Pizarro bereikte de Coca, waar Francisco de Orellana vooruit werd gezonden in een schip om voedsel te vinden.
Pizarro stal wat kano's van indianen, en zakte zelf ook de Napo af. Nadat zijn mannen wat voedsel hadden gevonden, stelden ze vast dat Orellana niet zou terugkeren (Pizarro stelde dat Orellana hem moedwillig had verlaten, Orellana dat de stroming terugkeer onmogelijk maakte), en in een zware tocht keerden ze terug. In juli 1542 was Pizarro terug in Quito. Slechts 80 van zijn mannen waren nog in leven.
In 1544 kwam Pizarro in opstand nadat hij hoorde van maatregelen ten gunste van de indianen. Hij versloeg onderkoning Blasco Nunez Vela en riep zichzelf uit tot gouverneur van Peru. In 1548 werd hij verslagen door Pedro de la Gasca in de slag bij Jaquijaguana, en de volgende dag terechtgesteld.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
