Glaucus (kind)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Glaucus of Glaukos was een zoon van Minos en Pasiphae.

Op een dag was Glaucus met een bal aan het spelen, toen hij plotseling verdween. Zijn ouders gingen naar het Orakel van Delphi, die hen vertelde dat "Een prachtig schepsel is onder u geboren: wie de ware gelijkenis vindt voor dit schepsel, zal ook het kind vinden."

Zij interpreteerden dit als verwijzing naar een pasgeboren kalf in de kudde van Minos. Drie keer per dag veranderde dit kalf van kleur: wit naar rood naar zwart. Polyidus zag de overeenkomst met het rijpen van het fruit van de moerbei (of mogelijk de braam) en Minos zond hem weg om Glaucus te vinden.

Tijdens zijn zoektocht naar de jongen zag Polyidus een uil, die bijen verjoeg uit de wijnkelder van Minos' paleis. In de wijnkelder was een honingvat, met de dode Glaucus erin. Minos eiste dat Glaucus weer naar het leven teruggebracht moest worden, hoewel Polyidus hiertegen protesteerde. Minos aandrang was echter gerechtvaardigd, want het Orakel van Delphi had gezegd dat het kind zou leven. Minos sloot Polyidus op in de wijnkelder met een zwaard. Toen een slang verscheen, doodde Polyidus met dit zwaard. Een tweede slang kwam voor de eerste en toen hij de eerste slang dood zag liggen, ging hij vlug terug om even later met een kruid terug te komen, om de eerste slang weer tot leven te wekken. Polyidus volgde dit voorbeeld om zo Glaucus weer op te wekken.

Minos weigerde Polyidus Kreta te verlaten totdat hij Glaucus de kunst van het waarzeggen zou hebben geleerd. Polyidus deed dat, maar vlak voordat hij vertrok vroeg hij Glaucus om in zijn mod te spuwen. Glaucus deed dat, en vergat daardoor alles wat hij had geleerd.

Het verhaal van Polyidus en Glaucus was het onderwerp van een verloren spel, dat wordt toegeschreven aan Euripides.

Glaucus leidde later een leger dat Italië aanviel, waarbij hij hen de militaire gordel en het schild introduceerde. Hier kwam hij aan zijn Italiaanse naam Labicus, wat betekent "de omringde".