Geweten
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het geweten (Duits: Gewissen, Grieks: syneidèsis, Latijn: conscientia, d.w.z. "bij of met zichzelf weten") vergelijkt een aangeleerde, ingeschapen of ingeboren ethische norm met een praktische situatie. In de opvoeding wordt het geweten ontwikkeld omdat de ervaring leert dat menselijke neigingen erdoor in toom gehouden kunnen worden.
Het geweten wordt metaforisch beschreven als de stem van het goede in de menselijke geest. In (teken)films wordt het geweten vaak neergezet als een engeltje dat op de schouder zit, en af en toe goede raad in het oor fluistert.
[bewerk] Pathologie
Om van een geweten te kunnen spreken, moet er een besef zijn van goed en fout. Wanneer dit besef niet aanwezig is, kan men hierop geen beroep doen en kan men een persoon niet in gebreke stellen voor het maken van foute beslissingen, maar dient deze persoon grondige psychische begeleiding te krijgen. Bij bepaalde persoonlijkheidsstructuren (bijvoorbeeld bij psychopaten of pathologische narcisten) ontbreekt vaak dit besef van goed en fout en bijgevolg ook (een stuk van) het geweten. Ook bij jonge kinderen dient dit besef, dus een geweten, nog te ontwikkelen. Vermoedelijk begint het geweten zich te vormen rond de leeftijd van drie jaar. Bij zwaar mentaal geretardeerde personen is het mogelijk dat dit besef nooit of nauwelijks tot ontwikkeling komt.
