Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gerard I van Holstein-Itzehoe (-1281) was de tweede zoon van Adolf IV van Holstein en van Hedwig van Lippe. Gerard volgde zijn vader op in Holstein en Schauenburg en regeerde de eerste jaren op onder de voogdij van zijn schoonbroer Abel van Sleeswijk, die tevens de voogdij over Gerards broer Jan had. Erik IV van Denemarken wou Holstein heroveren, maar stuitte op het verzet van zijn broer, Abel, die hiertoe een verbond sloot met de aartsbisschop van Bremen en met de stad Lübeck. In 1246 viel Gunzelin , een trawant van de Deense koning, Holstein binnen , nam de stad Oldeslo in en verlsloeg de troepen van Gerards broer, Jan. Na de dood van Erik van Denemarken en zijn opvolging door Abel, sloot deze spoedig vrede met de graven van Holstein. Holstein kreeg het eiland Femeren toegewezen, maar Rendsburg bleef een twistpunt. Samen met hertog Erik van Sleeswijk namen zij in 1261 koningin Margaretha van Denemarken gevangen, maar zij dienden haar onder druk van de hertog van Brunswijk snel vrij te laten. In 1279 werd Gerard gevangen genomen door de Folkungers die in Zweden revolteerden tegen hun koning, maar Gerard werd vrijgelaten nadat de koning in zijn gezag hersteld was. Gerard was gehuwd met Adelheid (of : Elisabeth), dochter van Johan I van Mecklenburg, en was de vader van:
In 1280 huwde hij met Adelheid (1237-1285) , een dochter van Bonifatius II van Monferrato. De oudste zoon , Gerard, verwierf bij de verdeling het graafschap Schauenburg en de stad Pinnberg. Hij zette de tak Schauenburg verder, die in 1640 uitstierf.
