Generaalsruzie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Generaalsruzie was een conflict tussen generaals van de Nederlandse Koninklijke Landmacht en het Ministerie van Defensie in 1973.
De oorzaken van deze ruzie was de 'vermaatschappelijking' van de Krijgsmacht, materiële achterstanden, soldatenvakbonden, afschaffing van de groetplicht buiten de kazerne, het toestaan van lange haren voor militairen. De Ministers van Defensie van in de periode 1967 t/m 1973 zouden in dit conflict ook een grote rol hebben gespeeld. Ook de aangekondigde bezuinigingen door Minister Vredeling van Defensie zou er ook debet aan zijn geweest.
Nadat het stof was neergedaald van het conflict waren er inmiddels vijf generaals afgetreden.
- Luitenant-generaal W. van Rijn, Voorzitter Comité Verenigde Chefs van Staven.
- Luitenant-generaal G. IJsselstein, Chef Generale Staf/Bevelhebber der Landstrijdkrachten (CGS/BLS).
- Luitenant-generaal F.E. Meijnderts, Commandant 1e Legerkorps.
- Luitenant-generaal N. Berghuijs, Opperofficier Personeel KL.
- Brigadegeneraal W.A.F.A. Clumpkens
Ook zouden er meer zijn afgetreden maar dat is niet bevestigd. Na het opstappen van deze generaals benoemde Vredeling de opvolgers van deze mensen. In de belangrijkste functies werd van Rijn werd opgevolgd door Luitenant-generaal vlieger A.J.W. Wijting, op dat moment Commandant Tactische Luchtstrijdkrachten. IJsselstein werd opgevolgd door Generaal-majoor J.E. van der Slikke, op dat moment Commandant 1e divisie 7 December en Meijnderts werd opgevolgd door Generaal-majoor E. Gitz.
