Gelasien
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Serie | Sub- serie | Super etage | Tijd geleden (Ma) |
|---|---|---|---|
| Pleistoceen | Midden | Cromerien | 0,15 - 0,85 |
| Vroeg | Bavelien | 0,85 - 1,07 | |
| Menapien | 1,07 - 1,20 | ||
| Waalien | 1,20 - 1,45 | ||
| Eburonien | 1,45 - 1,80 | ||
| Gelasien | 1,80 - 2,588 | ||
| Plioceen | Piacenzien | 2,588 - 3,60 | |
Het Gelasien is in de Italiaanse stratigrafie een etage van het epoche Pleistoceen, dat tegenwoordig ook internationaal gebruikt wordt. De ondergens is vastgesteld op 2.588 ± 0.005 Ma (miljoen jaar geleden), de bovengrens op 1.806 ± 0.005 Ma.[1]. Daarmee volgt het Gelasien op het Piacenzien (Plioceen) en wordt het opgevolgd door het Eburonien. In Nederland wordt het Gelasien niet of nauwelijks gebruikt, men gebruikt daar voor ongeveer dezelfde periode de namen Tiglien en Pretiglien. In Engeland komt het Gelasien overeen met de afzetting van de zogenaamde Red Crag, de Norwich Crag en de Weybourn Crag in East Anglia.
De INQUA rekent het Gelasien als de onderste (oudste) indeling van het Pleistoceen, hoewel hier enige controverse over is. Soms wordt het Gelasien als de bovenste (jongste) indeling van het Plioceen gezien, waarmee de Pleistoceen-Plioceengrens op 1,8 Ma komt te liggen. Dit is echter een veel minder belangrijke grens. Rond 2,6 Ma geleden begonnen de polen te vergletsjeren en het zeewater af te koelen waarmee in het Gelasien de ijstijd begon, die tot op heden duurt. De grens op 2,6 Ma wordt gekenmerkt door het uitsterven van de Protozoa Discoaster pentaradiatus en Discoaster surculusen. Nog een belangrijke gebeurtenis was de omkering van het aardmagnetisch veld tussen de chrons Gauss en Matuyama op 2,588 Ma.[2]
| Bronnen, noten en/of referenties: |
