Geelgerande watertor
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Geelgerande watertor | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Dytiscus marginalis Linnaeus, 1758 |
|||||||||||||||
 Onderaanzicht |
Geelgerande watertor, ook wel geelgerande water(roof)kever, is de naam van enkele nauw verwante keversoorten uit het geslacht Dytiscus die ook in Benelux voorkomen en waarvan de grote geelgerande watertor (Dytiscus marginalis) de bekendste soort is.
Inhoud |
[bewerk] Beschrijving
Het mannetje heeft gladde dekschilden (elytra) en het vrouwtje heeft sterk behaarde groeven met een lichtere tot gele kleur op de dekschilden. Het mannetje heeft ook verbrede voortarsen (de laatste voetgeledingen van de voorste poten) met zuignappen, die bij de paring worden gebruikt. De lichaamsvorm is zoals bij alle waterkevers sterk gestroomlijnd en ovaal. Het achterste potenpaar is veel groter en geëvolueerd tot een roeispaanvorm waarmee veel beter gezwommen dan gelopen kan worden. De kevers kunnen tevens goed vliegen en zoeken gemakkelijk ander water op; ze landen hierbij nog wel eens op glas of andere spiegelende maar niet-waterige oppervlakken. De lengte is tot ca 3,5 cm, waarmee het een van de grootste inheemse kevers is.
[bewerk] Levenswijze
Het vrouwtje boort gaatjes in waterplantenstengels om er de eitjes in af te zetten. Ook maakt de kever vaak een nest vandaar dat hij ook spinnende watertor genoemd wordt. De kever kan meer dan twee jaar oud worden en leeft van waterinsecten, kikkervisjes en kleine vissen. Geelgerande watertorren eten soms ook salamanders. Zelfs een jonge snoek is niet veilig voor de tor, hoewel een volwassen snoek eerder een vijand is. Een kever eet soms zelfs zijn eigen soortgenoten op. De kever komt vrij algemeen voor in niet-vervuild helder ondiep zoetwater in Nederland.
[bewerk] Larve
De larve is een geduchte rover die vanuit een hinderlaag allerlei prooien vangt. De prooi wordt gegrepen met lange sikkelvormige holle gifkaken, ingespoten met verterende sappen en leeggezogen. De larve is kort voor de verpopping wel 7 cm lang. De lichaamsvorm is typisch, de larve lijkt nog het meest op een garnaal, het achterlijf is bruin en half doorzichtig. Het achterlijf is voorover gekromd en heeft enkele veer-achtige uitsteeksels, de kieuwen. De poten zijn vrij lang en de grote, bruine kop draagt twee duidelijk zichtbare tangachtige kaakdelen. Ook de mens kan deze voelen maar verwondingen aanbrengen kan de larve niet.
Soms vangt de larve visjes die even groot zijn als hijzelf. Hierom wordt hij door liefhebbers van kleine (goudvissen) vijvers soms gevreesd.
[bewerk] Trivia
De Groningse naam voor de kever is woatertiek (watertor), deze naam wordt ook gebruikt als bijnaam van de bestuurders (en soms ook de ambtenaren) van het waterschap.
[bewerk] Externe links
- Hier is een mooie foto van de roofzuchtige larve te vinden.
- Nederlandstalig artikel met meer foto's
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina watertor op Wikimedia Commons.
|
