Gaston Burssens
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gaston Burssens (18 februari 1896 – 29 januari 1965) was een Belgische expressionistische dichter. Hij stierf op 68-jarige leeftijd in Antwerpen. Hij was lid van het Activisme en studeerde aan de door de Duitsers vernederlandste Gentse Universiteit.
[bewerk] Biografie
Net als Paul Van Ostaijen is zijn werk in de jaren 20 geëvolueerd van een humanitair expressionisme naar een meer organisch expressionisme. Muzikaliteit stond vanaf dan centraal in zijn poëtica. Burssens gaf Van Ostaijens onuitgegeven gedichten uit na diens dood.
[bewerk] Bibliografie
- 1918 Verzen
- 1919 De Yadefluit
- 1920 Liederen uit de stad en uit de sel
- 1924 Piano
- 1926 Enzovoort
- 1930 Klemmen voor zangvogels
- 1933 Paul van Ostaijen zoals hij was en is
- 1935 French en andere cancan
- 1941 De eeuw van Pericles
- 1943 Elegie
- -- Floris Jespers
- 1945 Fabula rasa
- 1946 12 niggersongs
- 1952 Pegasos van Troja
- -- Boy
- 1954 Ode
- 1956 Floris Jespers
- -- Paul van Ostaijen
- -- Het neusje van de inktvis
- 1958 Adieu
- 1961 Posthume verzen
- 1981 Verzameld proza
- 2005 Alles is mogelijk in een gedicht. Verzamelde verzen 1914-1965
