Gaston Berghmans
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gaston Berghmans (Merksem, 11 maart 1926) is een Vlaams acteur en komiek. Hij werd bekend door samen met Leo Martin als komisch duo op te treden onder de naam Gaston en Leo.
Inhoud |
[bewerk] Jeugd
Gaston Berghmans werd geboren als oudste zoon in een gezin met twee kinderen. Zijn zus, Paula, is vier jaar jonger en woont sinds 1959 in de VS. Gastons vader was een zelfstandig diamantslijper die toen hij minder werk kreeg begon als chauffeur-bevoorrader voor De Welvaart, een winkelketen van de christelijke vakbond. Gaston was toen zeven. Het was zwaar werk. Gaston herinnert zich nog dat zijn vader vaak van 5 uur 's ochtends tot een stuk na middernacht in de weer was en dan zelfs zijn nachthemd niet meer aantrok. Gastons moeder werkte als hulpje in de slagerij van haar zus.
Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak was Gaston veertien. Omdat zijn school hierom sloot ging hij werken bij een telefoondienst. Hij tekende er de pasfoto's van de lieven van de telefonistes over en tekende kousennaden op hun benen zodat het leek alsof ze nylonkousen droegen. Hij werkte ook enkele jaren op de vakschool Rerum Novarum en De Nive Winkel, een workshop bij de dokken.
[bewerk] Vroege carrière
Gaston ontdekte zijn komisch talent toen hij in zijn korfbalclub tijdens een feestje een sketch over een korfballer die met de nationale ploeg wou meedoen, maar altijd op de bank moest blijven zitten en daarna in het veld putten begint te graven waar hij tenslotte zelf inliep. Zangeres Lizy Berna die op één van die optredens was uitgenodigd vond Gaston wel geestig en bracht hem in contact met conferencier Jaak De Voght die ook impresario was voor veel variétéartiesten waardoor Gaston links en rechts begon op te treden. Hij begon ook zijn eigen materiaal te schrijven en mocht uiteindelijk zelfs op televisie tijdens Expo '58 alle dagen grappen vertellen over de wereldtentoonstelling. De teksten die hij toen voordroeg waren wel geschreven door Gaston Durnez. Toch ging de komiek hier vroegtijdig de mist in. De regisseur dwong de Antwerps pratende Gaston ABN te spreken en in drie minuten tijd zijn vier pagina's tekst door te nemen vooraleer hij moest opkomen.
Een jaar later, in 1959, werd Gaston nog eens gevraagd voor een televisieoptreden, ditmaal live vanuit het Kursaal van Beringen. Het was de bedoeling dat hij in afwachting tot de volgende acts opkwamen moppen tapte en weer diende hij ABN te spreken. De BRT zei ook dat hij met zijn rug naar het publiek moest staan en maar een paar moppen hoefde te vertellen voor de volgende acts op zouden komen. Het duurde echter veel langer voor de acts zich hadden omgekleed en Gaston diende veel meer moppen te tappen dan gepland. Op den duur was hij echter uitverteld en gaf hij het tenslotte op. Tot overmaat van ramp lachte niemand in de zaal omdat ze hem niet konden verstaan, met zijn rug naar hen toegekeerd. Het zou jaren duren voor Gaston weer op de televisie verscheen....
In het variété ging het de komiek echter wel voor de wind. Zijn revues in de Ancienne Belgique trokken volle zalen en van heinde en verre kwamen er internationale sterren optreden. De eigenaar van de Ancienne Belgique was Arthur Mathonet, een Franstalige Luikenaar die goed Nederlands sprak maar wel met een zwaar Frans accent. Deze had echter een hekel aan Gaston sinds de komiek in 1956 voor hem in het orkest van Emile Sulon had opgetreden en al zijn aankondigingen in het Vlaams had gedaan, in plaats van in beide landstalen. Mathonet had toen Gastons naam uit de programmaboekjes geschrapt. Pas een paar jaar later, toen Gaston voor een revue van sanatorium De Mick optrad voor patiënten in socialistische ziekenhuizen, mocht hij op aanbeveling van Jacques Vandenbergh, de directeur van het sanatorium, weer in de Ancienne Belgique optreden. De revues waar Gaston aan meedeed waren al gauw uitverkocht. Hij trad toen met zijn collega's vaak twee keer per dag op en 's zondags zelfs drie maal. Het waren vooral komedies, maar er werd ook in gezongen.
In 1960 trouwde hij en kreeg in 1961 een dochter.
[bewerk] Vroege filmcarrière
Gaston speelde eind jaren '50 ook mee in enkele Vlaamse komische films onder regie van Jan Vanderheyden; zoals Een zonde waard. Eén van de acteurs, Jef Cassiers, kon echter in het begin niet zo goed om met Gaston en trok tijdens zijn scènes met Gaston buiten het gezichtsveld van de camera voortdurend rare gezichten. Pas toen Edith Kiel, vrouw van Vanderheyden Cassiers eens ter verantwoording riep hielden diens treiterijen op en werden Gaston en Jef alsnog goede vrienden.
De film waarin Gaston toen meespeelde waren:
- "Een zonde waard"
- "Den duivel te slim"
- "Hoe zotter hoe liever"
- "De stille genieter"
Ze waren allen grote kassuccessen in Vlaanderen en vergrootten Gastons naambekendheid en speelaanbiedingen.
[bewerk] Gaston en Leo
Gaston leerde Leo Martin voor het eerst kennen in 1957 in de Billiard Palace waar het orkest van Willy Rockin speelde. Leo speelde er saxofoon en klarinet en Gaston voerde soms samen met hem enkele sketches voor twee man op. In de jaren '60 kreeg Leo een eigen orkest en werd het eenvoudiger om Gaston uit te nodigen om sketches te komen spelen. Hun komische optredens dienden vaak als proloog voor Leo's muzikale momenten. Met deze optredens werd de basis gelegd voor wat later Gaston en Leo zou worden. Tot 1972 bleven ze echter apart van elkaar optreden.
Gaston trad 's winters in de Ancienne Belgique op en 'zomers speelde hij in Blankenberge in de Eden met het orkest van Bobby Setter. Leo trad toen in Oostende op in "Het Witte Paard" en zou bleven ze regelmatig in contact om samen de zalen te vermaken. Toen in 1968 de baas van "Het Witte Paard" Gaston vast in dienst nam de eigenaar van de Eden prompt ontslag omdat hij vond dat hij zonder Gaston niets was. Gaston en Leo voerde hun acts ook op in het Engels vanwege de toeristen die vanuit dat land "Het Witte Paard" aandeden.
In 1972 doekte Leo zijn orkest op en traden hij en Gaston nog uitsluitend op als komieken. Toch bleven ze nog geruime tijd hun shows in Oostende doen tot "Het Witte Paard" uiteindelijk afbrandde.
[bewerk] Slisse en Cesar
Arthur Mathonet kreeg het idee om de legendarische revue Slisse en Cesar weer terug op te voeren. Gaston was van de oorspronkelijke versie vroeger al een fan en had de revue in de jaren '60 al eens gespeeld in de Koninklijke Nederlandse Schouwburg met Nand Buyl, Jan Reusens en Anton Peters. Peters speelde toen Slisse, Reusens Cesar en Gaston de postbode. Peters verknoeide eens de act van Gaston door zijn personage ongeïnteresseerd uit het raam te laten kijken terwijl Gaston allerlei leuke spullen uit zijn posttas haalde. Gaston zag hoe hij afging en verliet vroeger dan gepland het podium. De dag erop toen Peters hetzelfde deed begon hij echter te improviseren en stal de show. Peters schrok en hervatte de scène weer zoals gepland, al maakte Gaston zijn deel nog langer. Daarna zijn ze toch nog goede vrienden geworden.
In 1976 begonnen Gaston, Tony Bell en zijn vrouw, Yvonne Verbeeck, Norma Hendy, Lucienne Steiner dan voor uitverkochte zalen de revue Slisse en César op te voeren. Mathonet besloot echter op zeker moment dat de tweede voorstelling op zondag gratis moest worden opgevoerd omdat er al zoveel kosten waren. Na twee maanden had Leo er genoeg van en besloten Gaston en hij ermee te kappen omdat Leo vond dat Mathonet "geld genoeg verdiende".
[bewerk] BRT
Vanaf 1972 waren Gaston en Leo ook op televisie te zien. Ze verdienden echter niet goed doordat de openbare televisie toen nog het monopolie had inzake televisiezenders. In Nederland hadden ze een beter verdienend programma Hallo met Henk met Henk van Montfoort waar ze wekelijks één sketch opvoerden. Ze hadden ook geen impresario: iedereen belde gewoon de BRT om naar hen te vragen of stuurden brieven naar de BRT ter hun attentie.
In 1980 traden Gaston en Leo samen met Yvonne Verbeeck en Romain Deconinck op in de komische politiereeks De Kolderbrigade.
Vanaf 1981 kwamen dan hun legendarische eindejaarsshows op de BRT. Elk oudjaar zond de zender hun shows uit die tegen de 2 miljoen 680.000 kijkers scoorden en waarvan velen klassiekers zijn geworden; zoals onder meer Restaurant De Gouden Leeuw en de bekendste van allemaal: Joske Vermeulen.
Tussendoor bleven de komieken ook zaaloptredens geven in Vlaanderen en draaiden ook vier films: "De boot naar Spanje" (1982) (regie: Willy Vanduren), "Zware Jongens" (1984) (regie: Robbe de Hert), "De Paniekzaaiers" (1986) (regie: Patrik Lebon) en "Gaston en Leo in Hong Kong" (1988) (regie: Paul Cammermans).
[bewerk] VTM
Ondanks de hoge kijkcijfers en hun weergaloze succes keek de toenmalige top van de openbare tv-omroep erg neer op Gaston en Leo en waren hun lonen bij gevolg ook erg laag. Bob Boon kon niet meer lachen om hun recentste scenario's en directeur Paul Van Dessel liet weten dat hij niet meer met "gepensioneerde komiekskes" kon blijven werken. De zopas opgestarte commerciële omroep VTM en haar bazen Mike en Guido ontvingen hen met open armen en betaalden veel beter. Ondanks een laatste smeekpoging van BRT-kopstuk Jan Geysen maakten Gaston en Leo dus de overstap.
Ondanks hun niet dalende succes kregen de komieken allebei met gezondheidsproblemen te kampen. Gaston kreeg darmkanker en diende, fel vermagerd en verzwakt, met een stoma rond te lopen. Hij herstelde, maar Leo bij wie longkanker was vastgesteld overleed op 18 maart 1993. Een half jaar eerder werden ze nog gevierd in de VTM-show "20 jaar Gaston en Leo" die gepresenteerd werd door Luc Appermont.
[bewerk] Na Leo's dood
De dood van Leo was een ernstige klap voor Gaston en zijn partner bleek onvervangbaar. Hij trachtte nog met onder meer Carry Goossens en solo op te treden, maar het resultaat was niet meer hetzelfde.
In 2005 werd Gaston genomineerd als één van de kansmakers op een nominatie voor de titel De Grootste Belg, maar strandde uiteindelijk op nr. 359 van zij die de lijst niet haalden.
In 2006 werd Berghmans door koning Albert II onderscheiden met de titel "Commandeur in de Kroonorde".
Ter gelegenheid van zijn 80e verjaardag start VTM op 6 december 2006 een 5-delig portret van Berghmans, gepresenteerd door verschillende collega's. Het programma krijgt de toepasselijke naam Gaston 80.
Intussen is het al jaren geleden dat hij nog voor televisie geeft gewerkt. In 2008 zal hij te zien zijn in de film Christmas In Paris, wat naar eigen zeggen zijn definitieve afscheid zal zijn.
[bewerk] Filmcarrière
- Christmas In Paris (2008)
- Dief! (1998) .... Bompa Van Reeth
- She Good Fighter (1995) .... Rick
- Gaston en Leo in Hong Kong (1988) .... Gaston
- Paniekzaaiers (1986) .... Gaston
- Zware jongens (1984) .... Gaston Berghmans
- Witte van Sichem, De (1980) .... Nand
- Pallieter (1976) .... Veldwachter
- Stille genieter, De (1961) .... Gaston Somers
- Duivel te slim, De (1960) .... Pol
- Hoe zotter, hoe liever (1960) .... Mil
- Zonde waard, Een (1959) .... Tony Dertien
