Fritz Kreisler

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Fritz Kreisler (2 februari 1875 - 29 januari 1962) was een Oostenrijks violist en componist.

Kreisler werd geboren in Wenen waar hij ook muziek studeerde om zijn studie in Parijs te vervolgen. Léo Delibes was een van zijn leermeesters. Hij begon zijn carrière met een tour door Amerika, en soliciteerde bij terugkeer naar een positie bij de Wiener Philharmoniker. Hij werd afgewezen, waarna hij een tijdlang medicijnen en schilderkunst studeerde. Ook was hij een periode militair om in 1899 een concert te geven met de Berliner Philharmoniker waarmee hij naam maakte. Hij vervolgde dit met een succesvolle tournee door Amerika. In 1910 speelde hij de première van het vioolconcert van Edward Elgar dat aan hem opgedragen was.

Hij diende kortstondig tijdens de Eerste Wereldoorlog in het Oostenrijkse leger dat hij na een verwonding verlaten kon. De laatste jaren van deze oorlog verblijft hij in Amerika. Hierna speelt hij wereldwijd. Vanaf 1924 leeft hij in Berlijn, verhuisd naar Parijs om uiteindelijk van Amerika zijn domicilie te maken; in 1943 wordt hij Amerikaans staatsburger. Zijn laatste concert gaf hij in 1947. Hij overleed in 1962 in New York.

Kreisler schreef diverse werken voor de viool, vooral in het begin waren dat stukken in de stijl van eerdere componisten als Gaetano Pugnani en Giuseppe Tartini. In 1935 bekende hij dat hij de componist van deze stukken was. Hierop was veel kritiek, die hij afdeed met de woorden dat "de naam van de componist wijzigt, maar de kwaliteit van de muziek is er niet minder om".

Kreisler schreef operettes, strijkkwartetten en cadensen voor verschillende vioolconcerten. Over Kreisler werd verschillend gedacht; er waren er die hem geweldig vonden en er waren er die hem matig vonden. Kreisler was de laatste violist in de traditie van Paganini; een violist die de wereld rondtrok om zijn eigen werk ten gehore te brengen.