Friedrich Fromm

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Friedrich Fromm (Berlijn, 8 oktober 1888 - Brandenburg an der Havel, 12 maart 1945) was een Duitse generaal, die vooral bekend is om zijn rol bij de aanslag op Adolf Hitler.

Fromm was luitenant in de Eerste Wereldoorlog. In de Tweede Wereldoorlog was hij opgeklommen tot generaal en commandant van het reserveleger. Deze positie bekleedde hij het grootste deel van de oorlog. In deze hoedanigheid was hij de superieur van Claus von Stauffenberg.

Fromm was waarschijnlijk op zijn minst op de hoogte van de plannen van Stauffenberg en zijn medestanders, en wellicht ook passief betrokken bij de samenzwering tegen Hitler. Hij werd als een weifelaar gezien, die de kant van de overwinnaar zou kiezen, wie dat ook was. Hij werd beschouwd als een mogelijke medestander. Tot de harde kern van de samenzweerders heeft hij hoogstwaarschijnlijk niet behoord.

Toen na de aanslag van 20 juli 1944 de dood van Hitler onvoldoende zeker was, werd Fromm, die weigerde mee te werken, als veiligheidsrisico beschouwd door de coupplegers en opgesloten. Later die dag werd hij echter ontzet door loyale troepen en kon hij de belangrijkste samenzweerders arresteren. Hij had ongetwijfeld geen behoefte aan een ondervraging waarbij de samenzweerders zijn naam zouden noemen, en liet ze direct executeren. Generaal Beck mocht op verzoek zelfmoord plegen, maar toen het hem na twee pogingen nog niet lukte werd hij doodgeschoten. De rest van de coupplegers, waaronder ook Stauffenberg, werd op de binnenplaats geëxecuteerd.

Dit zou Fromm echter niet redden. Hij werd gearresteerd, en hem werd verweten dat hij niets had gedaan terwijl hij op de hoogte was van de samenzwering. Op 12 maart 1945 werd hij geëxecuteerd.