Frida Kahlo
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Magdalena Carmen Frida Kahlo y Calderón (Coyoacán, 6 juli 1907 - aldaar, 13 juli 1954) was een Mexicaanse surrealistische kunstschilder.
Inhoud |
[bewerk] Leven
Frida Kahlo werd geboren in Coyoacán, tegenwoordig een wijk van Mexico-stad, als dochter van een fotograaf. Ze wordt op zesjarige leeftijd, in 1913, getroffen door kinderverlamming aan haar linkerbeen. Dit is de bron van een aantal complexen die ze haar hele leven zal meedragen. Het enige naakt van haar, is geschilderd door haar echtgenoot Diego Rivera in 1930 zittend op een stoel, haar magere been onder het andere, zodat haar handicap niet opvalt.
Op 17 september 1925 wordt de bus waarmee de dan zeventienjarige Kahlo door Mexico-stad rijdt aangereden door een tram. Een stuk stalen leuning dringt haar lichaam binnen door haar linkerzij en komt er langs haar vagina weer uit. Haar ribben en heup zijn gebroken, haar slechte been is op elf plaatsen gebroken en haar voet is verbrijzeld. Maandenlang moet ze in bed blijven, ingekapseld in pleisters en verband, vechtend tegen de pijn. Ze besluit om te gaan schilderen. Kahlo's moeder laat spiegels aan haar ziekbed vastmaken zodat zij zichzelf kan schilderen. Ondanks de hinder van korsetten en krukken komt ze na haar herstel terug buiten en zoekt ze vrienden op. Door het ongeluk dat haar bekken brak, kan ze geen voldragen kinderen baren. Een zwangerschap resulteert in een pijnlijke miskraam.
Op 21 augustus 1929 huwt Kahlo met Diego Rivera. Diens ex-vrouw, Lupe Marin, tracht het trouwfeest te verstoren. Kahlo's zus Christina bekent in de zomer van 1934 dat ze een verhouding heeft met Diego Rivera. Kahlo verlaat daarop Diego, maar het echtpaar hertrouwt na een heftige strijd alsnog op 8 december 1940. Het eigenaardig huwelijkscontract stipuleert echter dat Kahlo geen seksuele omgang meer hoeft te hebben met haar man. Later zou zij spreken van "twee zware ongelukken in mijn leven (...) één waarin een tram me aanreed, het andere was mijn man."
Kahlo en Rivera hadden veelvuldige buitenechtelijke affaires; Kahlo zowel met mannen als met vrouwen. Tot haar minnaars behoorden de naar Mexico gevluchte Russische revolutionair Leon Trotski, de New Yorkse fotograaf Nickolas Muray (1892-1965), die een serie indrukwekkende foto's van haar maakte, en de Japans-Amerikaanse landschapskunstenaar Noguchi.
Het paar was zeer actief in de Mexicaanse Communistische Partij (PCM). Nadat zij echter Trotski, die de Sovjet-Unie was ontvlucht, in huis opvingen, werden beiden uit de communistische partij uitgestoten. Kahlo bleef echter actief als communistisch activiste; nog een paar weken voor haar dood nam ze deel aan een demonstratie tegen de Amerikaanse inmenging in Guatemala.
Kahlo overleed in 1954, een briefje achterlatend met de tekst 'Ik hoop dat het einde vrolijk is en hoop nooit meer terug te keren'. Vermoedelijk heeft zij zelfmoord gepleegd.
[bewerk] Werk
Het werk van Frida Kahlo karakteriseert zich door de vrolijke kleuren, die echter in contrast staan met een vervreemdende sfeer. In haar zelfportretten vallen vooral de doorgegroeide wenkbrauwen op, die zij zelf ook bezat. Zij schildert vanuit haar angst en eenzaamheid om haar pijn te overmeesteren. Kahlo heeft 143 schilderijen nagelaten, waarvan 55 zelfportretten. In 1953 had zij haar eerste solo-expositie in Mexico.
[bewerk] Nagedachtenis
In het huis waar Kahlo geboren werd en overleed, het 'blauwe huis' genoemd, is het Museum Frida Kahlo gevestigd.
Over het leven van Frida Kahlo is in 2002 een film gemaakt met Salma Hayek in de hoofdrol.
[bewerk] Externe link
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Frida Kahlo op Wikimedia Commons.
|
