Franz Gürtner
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Franz Gürtner (Regensburg 26 augustus, 1881 – Berlijn 29 januari, 1941) was een Duits Minister van Justitie binnen Adolf Hitler's kabinet en verantwoordelijk voor het coördineren van de rechtspraak in het Derde Rijk. Hij verafschuwde de wrede manieren van de Gestapo en de SA bij het behandelen van krijgsgevangenen en protesteerde zonder succes bij Hitler, maar bleef niettemin in het kabinet en hoopte van binnenuit de rechtspraak te hervormen. In plaats daarvan regelde hij goedkeuring voor officiële sanctie's en wettelijke gronden voor een reeks misdadige acties onder Hitlers beleid.
Gürtner is geboren in Regensburg en de zoon van een locomotief bestuurder. Na de middelbare school in Regensburg ging hij naar de Universiteit van München waar hij rechten studeerde. Tijdens de Eerste Werldoorlog diende hij op het westelijke front in Palestina. Hij ontving hiervoor een IJzeren Kruis (eerst en tweede klasse).
 |
Het Kabinet-Hitler – 30 januari 1933 tot 30 april 1945 |  |
|---|---|---|
|
Adolf Hitler | Franz von Papen | Konstantin von Neurath | Joachim von Ribbentrop | Wilhelm Frick | Heinrich Himmler | Lutz Graf Schwerin von Krosigk | Alfred Hugenberg | Kurt Schmitt | Hjalmar Schacht | Hermann Göring | Walther Funk | Franz Seldte | Franz Gürtner | Franz Schlegelberger | Otto Georg Thierack | Werner von Blomberg | Wilhelm Keitel | Freiherr von Eltz-Rübenach | Julius Heinrich Dorpmüller | Wilhelm Ohnesorge | R. Walther Darré | Herbert Backe | Joseph Goebbels | Bernhard Rust | Fritz Todt | Albert Speer | Alfred Rosenberg | Hanns Kerrl | Hermann Muhs | Otto Meißner | Hans Lammers | Martin Bormann | Karl Hermann Frank |
||
