Frantz Fanon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Frantz Fanon (Fort-de-France, Martinique, 20 juli 1925 - Washington, 6 december 1961) was psychiater, schrijver, Pan-Afrikaans denker en vrijheidsstrijder in Algerije.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende hij in het Franse Leger en studeerde daarna medicijnen in Frankrijk. Hij werkte van 1952 tot 1956 als psychiater in Algerije waar hij zich ook bezighield met de Algerijnse onafhankelijksstrijd, en wel als redacteur van het blad van het Front de Liberation Nationale (FLN). Frantz was gehuwd met Josie Dublé (geboren 1925, overleden Algiers 13/07/1989) en had met haar een zoon Olivier (geboren 1955). Uit een vorige relatie had hij een dochter Mireille Fanon, later gehuwd met Bernard Mendès-France, zoon van de Franse politicus Pierre Mendès-France.

Hij is vooral bekend van zijn boeken. Zijn eerste boek, Zwarte huid, blanke maskers, gaat over de psychologische gevolgen van kolonisatie en onderdrukking. Met zijn tweede boek, De verworpenen der aarde verkreeg hij wereldwijde faam als inspiratiebron voor vrijheidsstrijders in de Derde Wereld. Fanon stelt zich niet tevreden met nationale of economische onafhankelijkheid, maar predikt een integraal herontwaken, ook in cultureel en intellectueel opzicht. Fanon geldt als belangrijke inspiratiebron in de postkoloniale traditie.