François Houtart
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kanunnik François Houtart (Brussel, 7 maart 1925) is godsdienstsocioloog en professor emeritus van de universiteit van Louvain-la-Neuve waar hij tot 1990 les gaf. Hij is vooral bekend als antiglobalist en medestichter van het Wereld Sociaal Forum. Houtart voerde socio-religieuze studies uit in verschillende steden en continenten zoals Brussel, Chicago, Latijns-Amerika, Malta, Sri Lanka, Indië, Vietnam en Nicaragua en geniet hierdoor internationaal veel aanzien.
Inhoud |
[bewerk] Vorming en opleiding
Houtart is de kleinzoon van de voormalige Belgische eerste minister graaf Henri Carton de Wiart, die begin 20e eeuw een centrale figuur was in de katholieke partij. Als jongeman was Houtart tijdens de tweede wereldoorlog actief in het verzet. Hij studeerde daarna van 1944 tot 1949 filosofie en theologie aan het seminarie in Mechelen. Hij werd priester gewijd in 1949 en werd toen aalmoezenier bij de KAJ in Brussel, waar hij spoedig aansluiting vindt bij de inspiratie van Jozef Cardijn.
Getroffen door de situatie van de jonge arbeiders in Brussel na de tweede wereldoorlog gaat hij politieke en sociale wetenschappen studeren aan de universiteit van Leuven (1952). Vervolgens behaalt hij postgraduaten in de sociologie van de stedenbouw aan de universiteiten van Chicago en Notre Dame in Indiana, en in 1954 aan het Institut Supérieur d'Urbanisme et de Rénovation Urbaine in Brussel.
[bewerk] Levensloop
Van 1954 tot 1959 was hij secretaris van de aartsbisschop van Mechelen. In 1956 richt hij aan de universiteit van Leuven het Centre de recherches socio-religieuses op, waarvan hij directeur wordt. In hetzelfde jaar wordt hij secretaris-generaal van de International Conference of Sociology of Religion. In 1958 wordt hij professor aan dezelfde universiteit waar hij in 1974 doctoreert in de sociologie met zijn thesis over religie en ideologie in Sri Lanka, ook verschenen in boekvorm. Houtart was ook regelmatig gastdocent aan verschillende buitenlandse universiteiten, zoals Montréal, Buenos-Aires, Tilburg, Birmingham, Sherbrooke en het Centroamericana in Managua (van 1983-1990).
Van 1958 tot 1962 coördineerde Houtart voor het FERES (International Federation of Institutes for Social and Socio-Religious Research) diverse onderzoeken over het katholicisme in de democratische, sociale en culturele context van Latijns-Amerika. Op vraag van Hélder Câmara maakte hij ten behoeve van de bisschoppen hiervan een samenvatting vlak voor het Tweede Vaticaans Concilie. Daar was hij aanwezig als adviseur voor de Latijns Amerikaanse bisschoppen en als secretaris van de subcommissie Signa temporum (tekenen des tijds). In deze functie werkt hij aan de redactie van Gaudium et Spes.
Vanuit die dubbele inspiratie, sociale (arbeiders-) beweging enerzijds en derde-wereldproblematiek anderzijds, richtte hij in 1976 het Centre Tricontinental (CETRI) op, een Belgische niet-gouvernementele organisatie gevestigd in Louvain-la-Neuve. In 1996, ter gelegenheid van de 20e verjaardag van CETRI, organiseerde Houtart een alternatief Davos, als reactie op het World Economic Forum in Davos. Hieruit ontstond in 1997 het World Forum for Alternatives, waarna het eerste World Social Forum (WSF - Wereld Sociaal Forum) zou samenkomen in Porto Alegre in 2002.
Hij was gedurende veertig jaar hoofdredacteur van de International Review of Sociology of Religion, "Social Compass". Houtart is ook voorzitter van de Ligue Internationale pour les Droits et la Libération des Peuples (LIDLP). Hij nam ook regelmatig deel aan zogenaamde volkstribunalen (die hij ook opinietribunalen noemt), in de traditie van Lelio Basso en Bertrand Russell.
Houtart noemt zichzelf een niet-dogmatisch marxist. Daarbij beschouwt hij het marxisme ook vandaag nog als het meest adequate wetenschappelijke instrument om de huidige samenleving te begrijpen.
[bewerk] Onderscheidingen
- Dr. Honoris Causa van de universiteit Notre Dame van Indiana (1966)
[bewerk] Enkele publicaties
- Religions and ideology in Sri Lanka, Colombo, Hansa, 1974
- El camposino como actor, Managua, Ed. Nicarao, 1982
- Religion et modes de production précapitalistes, Bruxelles, editions de l'ULB, 1992
- Sociología de la Religión, Mexico, Plaza y Valdés, 2000
- Mondialisation des Résistances (met Samir Amin), Paris, L'Harmattan, 2002
- Haïti et la culture dans une commune vietnamienne, Paris, Les Indes Savantes, 2004
