Eugène Rellum
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eugène Willem Eduard Rellum (Paramaribo, 10 februari 1896 - Amsterdam, 29 juli 1989) is een Surinaams dichter.
Hij was als landmeter, eerst werkzaam in Indonesië, later in Suriname. Nog later werkte hij als dansleraar in Amsterdam. Hij debuteerde met Moesoedé (Ochtendkrieken, 1960), de eerste in Suriname verschenen bundel in het Sranan. Zijn latere bundels zijn in Sranan en Nederlands: Kren/Klim (1961), Faja lobi (Vurige liefde, 1975), Gedichten (1973), met uitzondering van Oembra foe Sranan (Schaduw van Suriname, 1973) die weer geheel in het Sranan was.
Zijn poëzie wordt gekenmerkt door een sterk verwachtingsvolle toon. Ze is nationalistisch maar langs niet-nadrukkelijke weg. De observator is een peinzende die er soms blijk van geeft zijn inspiratie te vinden in het christendom. Niet alle gedichten zijn van gelijke kwaliteit, maar een aantal is gaaf.
[bewerk] Literatuur over Eugène Rellum
- Michiel van Kempen, Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur. Breda: De Geus, 2003, deel II, pp. 776-779.
[bewerk] Zie ook
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
Dit artikel is – met toestemming van de auteur – gebaseerd op een lemma uit Michiel van Kempen, Surinaamse schrijvers en dichters (Amsterdam: De Arbeiderspers, 1989). |
