Errol Alibux

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Liakat Ali Errol Alibux (Paramaribo, 30 november 1948) is een Surinaams politicus.

Van 1967 tot 1973 studeerde hij in Rotterdam sociologie aan de Erasmus Universiteit waarna hij tot 1975 werkzaam was bij het Surinaamse ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting als hoofd van de dienst Algemeen Maatschappelijke Zorg. Daarna heeft Alibux nog een jaar aan de Universiteit Antwerpen gestudeerd.

[bewerk] Politieke carrière

In 1976 keerde hij terug naar het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting. Alibux was lid geweest van de progressieve Volkspartij van Ruben Lie Pauw Sam. Door meningsverschillen stapte hij samen met enkele andere leden van deze partij op en in 1973 vormden zij de Progressieve Arbeiders- en Landbouwers Unie (PALU). Op verzoek van Desi Bouterse werd Alibux in 1980 minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting.

Hij was volgens Freddy Derby, de enige overlevende van de Decembermoorden van 1982, aanwezig op het terrein van Fort Zeelandia tijdens de gruwelijke verhoren. Eén dag later namen premier Henry Neijhorst en het volledige kabinet ontslag. Ruim drie maanden later op 28 februari 1983 werd Alibux premier van Suriname en minister van Buitenlandse Zaken; posten die al die tijd vacant waren geweest. Daarnaast was hij was op dat moment leider van de PALU.

[bewerk] Kabinet 28 februari 1983

Ministerie	Minister
Binnenlandse Zaken & Justitie	Frank Leeflang
Buitenlandse Zaken	Errol Alibux (tevens premier)
Cultuur, Jeugd, Sport en Volksmobilisatie	Badrissein Sital
Financiën en Planning	Winston Caldeira
Gezondheid en Arbeid	Lothar Boksteen
Landbouw, Veeteelt en Visserij	Franklin Vreden
Leger en Politie	Wilfred Maynard
Onderwijs en Wetenschap	Glenn Sankatsing
Natuurlijke Hulpbronnen en Energie	Erik Tjon Kie Sim
Openbare Werken, Telecommunicatie en Bouwnijverheid	Willy Chin Joe
Transport, Handel en Industrie	Imro Fong Poen
Sociale Zaken	Harold Bharos

Alibux, Caldeira, Chin Joe en Vreden waren PALU-lid terwijl Bharos en Boksteen gezien werden als vrienden van de PALU.

Van december 1983 tot januari 1984 was er in Suriname een grote staking. In eerste instantie was die gericht tegen belastingverhogingen, maar later ook tegen de regering en het militaire bewind. Op 7 januari 1984 werd de regering ontbonden en begin februari volgde Wim Udenhout hem op als premier en minister van Buitenlandse Zaken.

In 1985 werd Errol Alibux de ambassadeur van Suriname in Brazilië om in 1986 terug te keren in Paramaribo waar hij ging werken bij het ministerie van Buitenlandse Zaken als ambassadeur in algemene dienst.

Toen de Nationale Democratische Partij (NDP), de partij van Desi Bouterse, in 1996 bij de verkiezingen 16 zetels haalde, werd Alibux de minister van Natuurlijke Hulpbronnen onder president Jules Wijdenbosch. Tijdens deze regeerperiode liep de staatsschuld van Suriname hard op, mede als gevolg van de bouw van twee prestige-objecten: de brug over de rivier de Suriname (Jules Wijdenbosch brug) en de brug over de rivier de Coppename.

In 1999 verklaarde William Thomas Wolfe, een getuige in de drugszaak tegen Bouterse, dat hij voor handel in cocaïne niet alleen contact had met Bouterse, maar ook met minister Errol Alibux. Iets wat door Alibux werd ontkend. In december van trad Tjandrikapersad Gobardhan (BVD) af als minister van Financiën waarna Alibux die post erbij kreeg.

[bewerk] Oplichting

In mei 2000, kort voor de algemene verkiezingen van 25 mei 2000, liet Alibux de Surinaamse staat een kantoorgebouw aan de Grote Combéweg in Paramaribo kopen voor 300.000 Amerikaanse dollar meer dan waarvoor het getaxeerd was. Hierna werd hij aangeklaagd wegens oplichting van de staat, valsheid in geschrifte en overtreding van de deviezenwet. Tijdens de rechtszaak kwam hij niet altijd opdagen omdat hij het volgens eigen zeggen te druk had met politieke zaken. Alibux was intussen voorzitter geworden van het Democratisch Nationaal Platform 2000 (DNP 2000, de partij van Wijdenbosch). Het Surinaamse Hof veroordeelde hem in 2003 tot een jaar gevangenisstraf wegens valsheid in geschrifte en oplichting van de staat. In augustus 2004 kwam hij al na 7 maanden vrij dankzij de gratie van 5 maanden die president Ronald Venetiaan in november 2003 verleende aan alle gedetineerden met een straf van minder dan twee jaar.

Eind november 2007 begon de rechtszaak tegen Alibux en de 24 andere overgebleven verdachten van de Decembermoorden.

Voorganger: S. Power-Staphorst	Minister van Sociale Zaken en Huisvesting 1980 - 1982	Opvolger: G.B. Sankatsing
Voorganger: H.N. Neijhorst	Premier van Suriname 1983 - 1984	Opvolger: W.A. Udenhout
Voorganger: H.H. Naarendorp	Minister van Buitenlandse Zaken 1983 - 1984	Opvolger: W.A. Udenhout
Voorganger: F.R. Demon	Minister van Natuurlijke Hulpbronnen 1996-2000	Opvolger: F.R. Demon
Voorganger: T. Gobardhan	Minister van Financiën (a.i) 1999-2000	Opvolger: H.S. Hildenberg