Ercole I d'Este
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1433-1505 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Hertog van Ferrara, Modena en Reggio | ||||||
|
||||||
|
Ercole I d'Este (1433 – 25 januari 1505) was van 1471 tot 1505 hertog van Ferrara, Modena en Reggio. Hij was een zoon van Niccolò III d'Este en opvolger van zijn broer Borso.
Venetië - dat met Ferrara in conflict was over het zoutmonopolie - viel tijdens Ercoles heerschappij op aanstichten van paus Sixtus IV zijn territorium binnen. De paus wenste dit gebied voor zijn neef Girolamo Riario te verkrijgen. Ercole werd echter door de meeste Italiaanse staten gesteund, inclusief zijn zwager hertog Ludovico Sforza ("il Moro") van Milaan - op wiens steun Sixtus had gerekend. Uiteindelijk werd deze in 1484 gedwongen vrede te sluiten maar Ercole werd wel gedwongen Rovigo en de Polesine aan doge Giovanni Mocenigo af te staan.
De laatste jaren van Ercoles heerschappij verliepen vreedzaam en voorspoedig. Hij zette het mecenaat van zijn voorgangers voort en Ferrara bleef het centrum voor literatuur en kunst dat het al was. De dichter Matteo Maria Boiardo was er minister en de schrijver Ludovico Ariosto zijn beschermeling.
Ercole was sinds 1473 getrouwd met Leonora van Aragón, dochter van Ferdinand I van Napels. Onder hun kinderen waren de typische renaissanceprinses Isabella d'Este, door haar huwelijk met Francesco II Gonzaga markgravin van van Mantua, en de mooie en competente Beatrice d'Este, hertogin van Milaan. Ercole stierf op 25 januari 1505 en werd opgevolgd door zijn zoon Alfonso I.
