Eiland van Brienenoord

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het Eiland van Brienenoord is een eiland in een buitenbocht van de Nieuwe Maas bij Oud-IJsselmonde. Het eiland is aan het begin van de 19e eeuw door verslibbing van een zandplaat ontstaan en is 21 hectare groot. Het dankt zijn naam aan baron Van Brienen van de Grote Lindt, die het eiland in 1847 kocht. Tevens verwierf Van Brienen het recht op diepvisserij op steur en zalm tussen Bolnes en de Leuvehaven. Destijds had het tegenover IJsselmonde gelegen Kralingseveer de grootste zalmafslag van Nederland. Zo werden er in 1880 alleen al 100.000 zalmen gevangen.^[1]

In 1904 werd het Eiland van Brienenoord Rotterdams grondgebied. In de jaren dertig kwamen hier de clubhuizen Arend en Zeemeeuw. Het eiland was tot de Tweede Wereldoorlog bebost. De Duitse bezetter rooide dit bos echter om de boomstammen te gebruiken als 'asperges' (in de grond geplaatste palen). De rest van het bos verdween in de hongerwinter in Rotterdamse kachels. Sinds 1943 zijn er volkstuinen op het eiland. Op het westelijk deel van het eiland zijn in de jaren zestig de tunnelelementen voor de riviertunnel van de Rotterdamse metro gebouwd. Het speciaal gebouwde dok ligt er nog. Op de oostpunt van het eiland staan sinds 1965 drie pijlers van de Van Brienenoordbrug. In 1990 werd de brug naar het westen toe verbreed.

In juni 2000 zijn er Schotse Hooglanders op het eiland uitgezet ter bevordering van "natuurlijke ontwikkeling" in een gemeenschappelijk project van de gemeente en het Wereld Natuur Fonds Nederland.^[2] Sinds 2003 wordt het Eiland van Brienenoord beheerd door het Zuid-Hollands Landschap. Sinds 1999 bestaan er plannen voor een conferentieoord met een hotel van 70 meter hoog op de westpunt (met een parkeergarage in het voormalige bouwdok), maar een besluit hierover is wegens grote weerstand onder de bevolking van met name IJsselmonde al diverse malen uitgesteld.^[3]^[4]