Edmund Mortimer (1251-1304)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Edmund Mortimer, 2de baron van Wigmore (1251 – Wigmore, 17 juli , 1304) was de tweede zoon van Roger Mortimer, 1ste baron van Wigmore. Als tweede zoon was Mortimer voorbestemd voor een kerkelijke loopbaan en studeerde hij aan de universiteit van Oxford. Hij werd aangesteld tot schatbewaarder van York in 1265. Door de plotselinge dood van zijn oudste broer, Ralph, in 1276, werd hij echter erfgenaam van de familiebezittingen. In 1282 keerde hij terug als de nieuwe baron Mortimer van Wigmore en raakte onmiddellijk betrokken in de politieke kwesties van Wales. Samen met zijn broer Roger , John Giffard en Roger Lestrange beraamde hij een plan om Llywelyn de Laatste te laten vallen. Mortimer zond een boodschap aan Llywelyn om hem te melden dat hij hem ter hulp kwam, maar Lluwelyn werd in een hinderlaag gelokt en gedood. Mortimer zond vervolgens zijn broer Roger naar Edward I van Engeland om hem het hoofd van Llywelyn te tonen.
In 1285 huwde Mortimer met Margaretha van Fiennes, dochter van Willem van Fiennes en Blanche van Brienne (zelf een kleindochter van Jan van Brienne). Hun kinderen waren:
- Roger Mortimer (1287-1330),
- Mathildis, gehuwd met Theobald II van Verdun,
- Jan (- 1318)
- Johanna, geestelijke in Lingbrook,
- Elisabeth, geestelijke in Lingbrook.
Mortimer werd tot ridder geslagen door Edward in Winchester en stond de koning bij in diens krijgstochten naar Gascogne en Schotland. Hij raakte dodelijk gewond in een schermutseling bij Builth en stierf in het kasteel van Wigmore .
