Ecofascisme

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De term ecofascisme wordt gebruikt voor twee stromingen: (1) voor specifieke elementen van radicaal ecologisme die openlijk verbonden zijn met neo-fascisme, of die gelijkenissen vertonen met fascistische theorieën. Meestal wordt het door kritische buitenstaanders zo genoemd, en minder door mensen van de stroming zelf. Het verwijst naar allerlei blanke nationalistische groepen die proberen ecologische standpunten in hun ideologie in te brengen. (2) De term wordt ook gebruikt als een politiek label door conservatieven om groenen, mainstream-ecologisten en andere linkse en niet-linkse ecologische groepen in diskrediet te brengen en soms ook door linkse groepen om milieubewegingen in opspraak te brengen die zij zelf als niet-links beschouwen.

[bewerk] Nazistische en fascistische standpunten over ecologie

De Duitse nazi-partij had een zekere vorm van bewondering voor de "natuur", die ook bestond in de voorafgaande Duitse romantiek van Wagner.

Twee schrijvers van begin tot midden 20e eeuw die nazistische en fascistische politieke bewegingen steunden worden sterk geassocieerd met ecofascisme, en blijven een primaire bron voor het opnemen van ecologische standpunten binnen huidige neo-nazistische en neo-fascistische groepen. Savitri Devi was een Indische schrijfster die openlijk Hitler bewonderde en tegelijk dierenrechten en vegetarianisme promootte, welke zij verbond met een afkeuring voor Joodse voedingspraktijken. Julius Evola was een Italiaans schrijver en aanhanger van het fascistische regime van Benito Mussolini, die in zijn boeken een primitieve natuurstaat romantiseerde en "modernisme" afkeurde.