Eartha Kitt

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Eartha Kitt, 1952

Eartha Mae Kitt (geboren 17 januari 1927) is een Amerikaanse actrice en jazz-zangeres. De regisseur Orson Welles noemde haar ooit "the most exciting woman in the world" - de spannendste vrouw ter wereld.

Eartha Kitt is een ster van de bühne, het witte doek en de televisie. Bij het grote publiek is ze het meest bekend van haar rol as Catwoman in de televisieserie Batman in de jaren 60, en als zangeres van de zwoele kersthit "Santa Baby" in 1952.

Kitt kreeg in 1960 een ster op de Hollywood Walk of Fame. Ze heeft ook drie nominaties voor een Tony Award, een nominatie voor een Emmy Award en twee nominaties voor een Grammy Award gekregen.

Ze werd naar waarschijnlijkheid geboren op 17 januari 1927 op een katoenplantage in het plaatsje North in de zuidelijke staat South Carolina. Haar vader was blank en haar moeder van Afro-Amerikaanse en Cherokee-afkomst. Haar kindertijd was moeilijk: haar vader verdween al snel, haar moeder stierf, en op achtjarig leeftijd werd ze naar New York gestuurd om bij haar tante te gaan wonen. Haar grote kans kreeg ze toen ze op 16-jarige leeftijd werd toegelaten tot de Katherine Dunham Company (het eerste Afro-Amerikaanse gezelschap voor modern ballet).

Ze was in de beginjaren vooral actief in het cabaret en maakte haar filmdebut in 1948. Orson Welles gaf Kitt haar eerste hoofdrol, in 1950 in zijn productie van Christopher Marlowe's toneelstuk "The Tragical History of Doctor Faustus". Haar Hollywood-debut was in 1958 als tegenspeelster van Sidney Poitier in de film "The Mark of the Hawk".

In totaal heeft Kitt al in meer dan 30 films opgetreden, waaronder de documentaire "All By Myself: The Eartha Kitt Story" (1983).

Als zangeres had ze in de 1950er en 1960er jaren een aantal hits, waaronder "Santa Baby", "Let's Do It", "C'est Si Bon", "Just an Old Fashioned Girl", "Monotonous", "Love for Sale", "I'd Rather Be Burned as a Witch", "Uska Dara", "Mink, Schmink" en "Under the Bridges of Paris". Haar debut-LP "RCA Victor Presents Eartha Kitt" (1953) stond in de top-vijf in de Amerikaanse albumlijsten.

In 1968, tijdens een lunch in het Witte Huis, maakte ze een faux-pas door Lady Bird Johnson (de vrouw van Amerikaanse president Lyndon B. Johnson) aan het huilen te maken met kritische kommentaren over de Vietnam-oorlog. Hierna kon ze geen meer werk krijgen in de Verenigde Staten en vertrok ze naar Europa, waar ze o.a. vloeiend Frans leerde spreken. In 1978 maakte ze haar Amerikaanse comeback in de Broadway-musical "Timbuktu!"

In de 1980er jaren maakte ze ook een comeback als zangeres met de disco-hits "Where Is My Man" (1984) en "Cha-Cha Heels" (1989), een samenwerking met Bronski Beat. In de 1990er jaren ging ze op tournee door Noord-Amerika als de slechte heks in een toneelversie van The Wizard of Oz.

In recente jaren treedt Kitt weer regelmatig op als cabaretier en musicalster. Ze heeft een hoofdrol in off-Broadway musical "Mimi Le Duck" (2006) en in de film "Somebody Like You", die naar verwachting in 2007 uitkomt, en zal de stem zijn van Fossa in de animatiefilm "Madagascar 2", die naar verwachting in 2008 uitkomt.

In Nederland heeft Eartha Kitt recentelijk weer enige bekendheid gekregen omdat haar nummer "C'est Si Bon" in 2006 werd gebruikt in een reklamespotje voor Grolsch bier.