Earl Wild
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Earl Wild (Pittsburgh , Pennsylvania, 26 november 1915) is een Amerikaans pianist, die voornamelijk bekend werd vanwege zijn transcripties van Europese klassieke muziek en jazz. Hij wordt als een virtuoos gezien, van het kaliber van Horowitz. [1]
Wild was al vroegrijp. Hij studeerde bij onder anderen Selmar Janson, Simon Barere en Egon Petri. Als tiener begon hij transcripties van romantische muziek en composities te vervaardigen.
Wild was de eerste pianist die een recital deed voor de Amerikaanse televisie (in 1939, als stafpianist voor NBC), en ook de eerste pianist waarvan een optreden via internet werd gestreamd (in 1997).
In 1942 nodigde Arturo Toscanini hem uit om als eerste te soleren in George Gershwin's Rhapsody in Blue in de versie voor orkest en solist. Gedurende de Tweede Wereldoorlog zat Wild in dienst bij het Amerikaanse leger als muzikant en na de oorlog werd hij stafpianist, dirigent en componist bij de nieuw opgrichte American Broadcasting Company (ABC), waar hij tot 1968 werkte. Wild verzorgde wereldwijd masterclasses (in Seoel, Peking, Tokio, de VS en andere plaatsen).
Wild, die openlijk zijn homoseksuele geaardheid toont[2] woont in Columbus, Ohio met zijn partner Michael Rolland Davis.
Inhoud |
[bewerk] Composities
- Gershwin/Wild: Fantasy on Porgy and Bess
- Gershwin/Wild: Improvisation in the form of a Theme and three Variations On Someone To Watch Over Me
- Gershwin/Wild: 7 Virtuoso Etudes:
- I Got Rhythm
- Oh, Lady Be Good
- Liza
- Embraceable You
- Somebody Loves Me
- Fascinating Rhythm
- The Man I Love
- Transcripties van Rachmaninov-liederen:
- In the Silent Night (V moltschan'i), op 4/3
- O, Cease thy Singing (Ne poj, krasavica), op 4/4
- The little Island (Ostrovok), op 14/2
- Midsummer Nights (Eti letnije notschi), op 14/5
- Do not grieve (O, ne grusti), op 14/8
- Floods of Spring (Wesennije wodi), op 14/11
- Where Beauty Dwells (Zdes' horošo), op 21/7
- On the Death of a Linnet, op 21/8
- Sorrow in Springtime (Kak mne bol'no), op 21/12
- To The Children (K detjam), op 26/7
- The Muse (Muza), op 34/1
- Vocalise, op 34/14
- Dreams (Son), op 38/5
- Variations on a Theme of Stephen Foster voor piano en orkest (Doo-Dah-Variations)
- Pianosonate Sonata 2000
[bewerk] Referenties
- ^ Bron: Harold C. Schonberg, The Great Pianists from Mozart to the Present, Simon & Schuster, 1963/1987
- ^ New York Times, 27 november, 2005 "90? Who's 90? Just Give Him a Piano"
