Dysgenetica
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dysgenetica omschrijft de genetische verzwakking van een cel of organisme in relatie tot de omgeving. Zo spreekt men van een dysgenetische bijdrage aan het ontstaan van kanker, als het genoom door bestraling of chemotherapie is beschadigd. De term wordt ook gebruikt, vooral door voorstanders van eugenetica, om een vermeende achteruitgang van de kwaliteit van het menselijk genoom aan te duiden. Dit laatste zou moeten plaatsvinden door het ontbreken van natuurlijke selectie of door negatieve selectie.
Dit kan gebeuren door negatieve mutaties die geen directe consequenties hebben voor de voortplanting van het organisme en zich zodoende verspreiden binnen de soort. Negatieve mutaties gaan vaak gepaard met positieve mutaties indien door het voordeel van een positieve mutatie de natuurlijke selectie tijdelijk verzwakt wordt.
Inhoud |
[bewerk] Dysgenetische teruggang in intelligentie
De meeste aandacht met betrekking tot dysgenetica in de menselijke bevolking van de laatste jaren gaat uit naar de verandering in genetische aanleg tot intelligentie. Demografische studies wijzen uit dat beter opgeleide vrouwen in welvarende landen minder kinderen krijgen dan de laag opgeleiden, hetgeen tot zorgen heeft geleid over de toekomst van deze naties. De veronderstelling die hierbij gemaakt wordt is dat intelligente mensen vaker een hoog opleidingsniveau hebben. Vooral in het westen geldt dat deze samenhang duidelijker is geworden vanaf de periode dat er een algemene leerplicht ontstond.
Het meest geciteerde werk is dat van Vining in een studie uit 1982 over de vruchtbaarheid van 2.539 vrouwen in de VS met een leeftijd tussen de 25 en 34. De gemiddelde vruchtbaarheid van blanke vrouwen was negatief gecorrelateerd met -0.86 tot het IQ, welke volgens Vining een veronderstelde daling in het gemiddelde IQ van 1,6 punten per generatie inhoudt. Een studie uit 2003 van Richard Lynn en Marian Van Court (2003) gaf gelijksoortige uitkomsten, hoewel zij een gemiddelde daling van 0,75 IQ punten per generatie berekenden. [1]
[bewerk] Genetische intelligentie
Richard Lynn, een psycholoog uit de V.S. gebruikt de term dysgenetica als tegenovergestelde van eugenetica, het idee dat men op wenselijke eigenschappen dient te selecteren in de menselijke voortplanting. Hij gaat er vanuit dat genetische eigenschappen de overwegende invloed op intelligentie zijn. Lynn is ook van mening dat het verschil in de resultaten van IQ testen tussen Afrikaanse en Europese Amerikanen van ongeveer 15 punten waarschijnlijk een genetische oorzaak heeft, een stelling die in de media hevig bekritiseerd wordt maar bijval heeft onder vakgenoten. [2]
De erfelijkheid van hersengrootte is ongeveer 0.9 (Lynn, 2006, p. 67) en de correlatie tussen hersengrootte en intelligentie wordt geschat op 0.44 (Lynn, 2006, p. 214). Aangezien de correlatie van 0.44 klein doch relevant is spelen ook tal van andere factoren mee, hoewel Lynn de algehele erfelijkheid van intelligentie op 80% schat. In een onderzoek uit 2003 wordt de genetische invloed op intelligentie geschat op 20% voor peuters en stijgt deze geleidelijk tot 80% bij volwassenheid (Plomin 2003).
De stelling in zijn boek "Dysgenics" is dat de kwaliteit van het menselijk genoom, dat hij gelijk stelt aan het gemiddeld IQ van een populatie, achteruit gaat omdat vrouwen met een lager IQ meer (en op een jongere leeftijd) kinderen krijgen. Deze daling is volgens Lynn nog niet duidelijk merkbaar vanwege het Flynn-effect. Door dit effect, hetgeen nog niet volledig begrepen is, steeg het gemiddelde IQ de afgelopen decennia met 3 punten per 10 jaar.
[bewerk] Kritiek
Dysgenetica is een relatief onbekend begrip waarnaar weinig onderzoek is gedaan. Hoewel de ontwikkeling van bijvoorbeeld bijziendheid makkelijk te registreren is blijft intelligentie een moeilijk meetbare eigenschap. Per land zal de dysgenetische invloed, indien aanwezig, verschillen door factoren zoals de beschikbaarheid van abortus, voorbehoedsmiddelen, seksuele voorlichting, gezondheidszorg, onderwijs en tal van andere zaken. Tevens staat de genetica nog in de kinderschoenen en zal deze tak waarschijnlijk meer duidelijkheid kunnen verschaffen in de nabije toekomst.
Veel mensen ontkennen het bestaan dysgenetica omdat het geassocieerd wordt met eugenetica, een sociale filosofie die in het verleden heeft geleid tot beleid dat in strijd was met de in 1948 opgestelde Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Waarschijnlijk zijn een aantal onderzoekers bang om zich met dysgenetisch onderzoek in te laten omdat de publicatie van resultaten die de trend bevestigen hun reputatie zou kunnen beschadigen. Er zijn dusver geen studies die het bestaan van een dysgenetische trend ontkrachten, mogelijk vanwege een gebrek aan onderzoek.
[bewerk] Geschiedenis van de term
De term werd oorspronkelijk gebruikt als tegenpool van eugenetica, een sociale wetenschap en filosofie die zich richt op de verbetering van menselijke erfelijke eigenschappen, vaak door ingrijpen via sociale programma's van de overheid.
Volgens de Oxford English Dictionary, werd de term dysgenetica het eerst gebruikt als een bijvoegelijk naamwoord rond 1915 ter beschrijving van het dysgenetische effect van de Eerste Wereldoorlog. Onder eugenetici van die tijd heerste de opvatting dat oorlog een eugenetisch resultaat had aangezien de minst fitte soldaten de grootste kans hadden om te sterven. Tijdens WO 1 bleek echter dat overleven in moderne oorlogsvoering eerder een kwestie van geluk was, en werd oorlog gezien als het doden van de meest fitte mannen terwijl minder-validen veilig thuis bleven.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden de VS ernstige problemen met het trainen van troepen met een laag IQ. Dit leide ertoe dat het congres rekrutering verbood voor diegenen die in de onderste 10% scoorden, hetgeen overeenkomt met een IQ beneden de 80. [3]
Na de Tweede Wereldoorlog en het Neurenberger Tribunaal waar dokters betrokken bij het eugenetica programma van de Nazi's veroordeeld werden kwam het begrip in de taboesfeer.
Toen de term gebruikt werd door Nobelprijswinnaar William Shockley in zijn controversiële oproep tot eugenetica reageerde de pers uiterst negatief.
[bewerk] In fictie
- The Marching Morons door Cyril M. Kornbluth is een kort verhaal over dysgenetica.
- Idiocracy door Mike Judge is een komedie over de daling van de menselijke intelligentie in de toekomst.
- Half Past Human en The Godwhale door T. J. Bass zijn twee boeken die beschrijven hoe de mensheid coöperatief en "goedkoop in onderhoud" wordt ten koste van andere eigenschappen.
[bewerk] Referenties
- Thomas W. Teasdale and David R. Owen (2005). "A long-term rise and recent decline in intelligence test performance: The Flynn Effect in reverse." Personality and Individual Differences 39(4), pp 837–843.
- Vining, D.R., 1982. On the possibility of a re-emergence of a dysgenic trend with respect to intelligence in American fertility differentials. Intelligence 6, pp. 241—264.
- Plomin, R., DeFries, J. C., Craig, I. W., & McGuffin, P. (2003). Behavioral genetics in the postgenomic era.
- Shockley on Eugenics and Race: The Application of Science to the Solution of Human Problems Scott-Townsend, 1992
- Dysgenics Genetic Deterioration in Modern Populations, Richard Lynn, Praeger Publishers, 1996
