Dirk Witte
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dirk Hermanus Witte (Zaandam 29 juni 1885 – 15 november 1932) was een Nederlands tekstschrijver en zanger.
Dirk Witte werd geboren als zoon van schoolhoofd Jac. Witte en de onderwijzeres Trijntje Koning.
Hij schreef al reeds op jonge leeftijd zijn eigen teksten en muziek, onder meer voor de lokale zangvereniging, zoals M'n Eerste (ook wel `t Meisje van de Zangvereniging). Begin 1914 ontmoette hij een paar keer Jean-Louis Pisuisse, en begon een langdurige samenwerking tussen beiden. Sommige van zijn teksten deden veel stof opwaaien, zoals het lied "de peren" over marketenster "Jopie", een meisje dat peren verkocht aan soldaten, maar ook verder zo goed met hen op kon schieten dat zij aan het eind bleef zitten met "de gebakken peren van het hele bataljon". Deze verwijzing naar promiscuïteit en ongewenst en ongehuwd moederschap zorgde in 1915 voor een klein schandaal. Toen Pisuisse het op een 1 mei bijenkomst van de SDAP zong waren er boze reacties. De KRO verbood het lied nog in 1964[1].
Dirk Witte trouwde in 1917 met Doralize Johanna Hendrika Looman, met wie hij een dochter en een zoon zou krijgen, Doralize en Jacob.
In de periode na 1918 werkte Witte een korte tijd als professioneel artiest, maar combineerde zijn optredens later met een maatschappelijke carrière. Wellicht dat de moeite die hij had met het reproduceren van zijn eigen teksten en muziek -hij had steevast spiekbriefjes op zijn piano staan- hem te veel parten speelde voor een leven als beroepsartiest. Hij werkte onder meer voor de Holland Zuid-Amerikaansche Handelsmaatschappij, en als directeur voor de Nederlandse Mijnhouthandel. Hij overleed in 1932 aan een hartaanval tijdens een autorit, waarbij hij met zijn auto in de Weespertrekvaart bij Diemen terechtkwam.
Zijn bekendste lied is vermoedelijk Mensch, durf te leven uit 1917.
[bewerk] Literatuur
- Kamp van de, J.E., Mens, durf te leven!, Amsterdam 1978
- Klöters, Jacques (samenst.), Zo de ouden zongen: de mooiste levensliedjes met bladmuziek, 2006: 134-137
- Visser, Edmond, Het Nederlandsche cabaret: met drie-en-dertig portretten, 1920: 113-117
| Referenties: |
[bewerk] Externe links
 |
Bronnen die bij dit onderwerp horen, kan men vinden op de pagina De peren op Wikisource |
