Dick Powell

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Richard Ewing "Dick" Powell (Mountain View (Arkansas), 14 november 1904 - Los Angeles (California), 2 januari 1962) was een Amerikaanse acteur, filmregisseur, zanger, producer.

Powell begon zijn carrière in de showbusiness als zanger met een eigen muziekgroepje. Maar pas in 1932 werd hij opgemerkt door Warner Brothers, die hem een contract aanboden. Hij maakte zijn filmdebuut in de rol van leadzanger in Blessed Event. Zijn ster groeide door de vertolkingen van jongensachtige crooner's in verschillende musical's. Hij werd vaak gecast naast collega acteurs als Ruby Keeler en Joan Blondell. Powell wilde heel graag zijn horizon wat verruimen door andere rollen te vertolken, maar dit werd niet toegestaan door Warner Brothers.

Na zijn veertigste, toen zijn dagen als jonge romantische hoofdrolacteur achter hem lagen, ging hij aan het lobbyen en nam hij een screentest voor de hoofdrol in de film Double Indemnity, hij werd niet gekozen voor de hoofdrol, deze ging naar Fred McMurray. Het succes dat McMurray oogstte in de film zette Powell echter aan om zich nog enkel te concentreren op projecten die een groter doelpubliek aanspraken, en waar hij verscheidene personage's kon vertolken. En in 1941 werd hij voor het eerst gecast voor een film noir (waar er nog veel op zullen volgen). Hij werd gecast voor de rol van detective Phillipe Marlowe in Murder My Sweet geregisseerd door Edward Dmytryk. Het werd een groot succes, en Powell had zich hiermee bevestigd als drama-acteur.

Het volgende jaar zouden Powell en Dmytryk opnieuw samenwerken om de film Cornered te maken, een aangrijpende naoorlogse thriller, die mee de film noir style heeft bepaald.

Powell werd een populaire Though Guy (gangster) hoofdacteur in films als Johnny O'Clock en The Tall Target. Zelfs wanneer hij rollen vertolkte in een lichter genre zoals Mrs.Mike en The Reformer and the Redhead heeft hij nooit meer gezongen in zijn latere films.

Van 1949 tot 1953 vertolkte Powell de hoofdrol in een NBC-radiotheaterproductie Richard Diamond, Private Detective. Zijn rol in het wekelijkse 30 minuten durende stukje, was dat van een gevatte detective.

In de jaren 1950 regisseerde en produceerde Powell verscheidene B-films. Hij was één van de medeoprichters van een filmstudio en productiehuis genoemd Four Star Television. Hij verscheen en gaf leiding voor verscheidene films van deze film studio. Zijn film The Enemy Below, gebaseerd op het boek van Denys Rayner won een Academy Award voor special effects.

Powell stierf op 2 januari 1962 aan de gevolgen van Maligne lymfoom; hij was 58 jaar oud. Hij is een van de velen in de cast&crew waarmee Powell samenwerkte; voor de film The Conqueror uit (1956) die aan dezelfde ziekte overleed. De film werd opgenomen in Utah nabij een kerncentrale, men vermoed maar het is tot hiertoe nog niet bewezen, dat de draailocatie mogelijk de oorzaak kan zijn, van de kanker waarmee cast&crew zijn besmet.