Dermatoscopie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dermatoscopie (Engels: dermatoscopy, dermoscopy of epiluminescence microscopy) is het bestuderen van huidaandoeningen met een dermatoscoop. Dat is een vergrootglas met ingebouwde verlichtingsbron. Meestal is net binnen het scherptevlak van de lens een glazen ruitje aangebracht dat met meer of minder kracht op de huid wordt gedrukt. Meestal wordt een (heldere) gel of vloeistof tussen de huid en dit ruitje aangebracht, om reflecties te verminderen. Zo kan beter door de hoornlaag heengekeken worden, zodat dieper gelegen structuren beter zichtbaar worden. Het instrument is vooral nuttig bij bestudering van gepigmenteerde plekken, zoals verdachte moedervlekken. Bij voldoende ervaring kunnen melanomen met meer zekerheid herkend worden. [1]
[bewerk] Historie
Kolhaus begon in 1663 met microscopie van het huidoppervlak. Het gebruik van immersie-olie werd in 1878 geïntroduceerd door Abbe. Goldman was de eerste dermatoloog die de term dermoscopie gebruikte. Vooral de introductie van de handdermatoscoop door de firma Heine (ca. 1993) heeft de populariteit van dermatoscopie verhoogd. In 2001 werd de polarisatie-dermatoscoop geïntroduceerd. Deze maakt gebruikt van gepolariseerd licht, zodat geen immersievloeistof nodig is. In vergelijking met de conventionele dermatoscoop kunnen diepere structuren beter gezien worden, echter epidermale worden minder goed herkend.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
