Deling van India
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De opdeling van Brits Indië schiep de twee onafhankelijke staten India en Pakistan op middernacht 14 augustus 1947 op grond van godsdienst.
Inhoud |
[bewerk] Dekolonisatie
Na de Tweede Wereldoorlog stevende Brits Indië af op onafhankelijkheid van Groot-Brittannië in het kader van de algemene dekolonisatie . De hindoe Savarkar zei: “India kan vandaag niet gezien worden als een unitaire en homogene natie, er zijn in tegendeel twee naties: de hindoes en de moslims”. De moslim Jinnah zei: “India zal verdeeld of vernietigd worden.” Mahatma Gandhi zei: “Mijn hele ziel rebelleert tegen het idee dat hindoeisme en islam twee tegengestelde culturen en doctrines vertegenwoordigen. Er zo een opvatting op na houden is voor mij een ontkenning van God.”
[bewerk] Het plan van Mountbatten
Een Londons advocaat Cyril Radcliffe moest in opdracht van Mountbatten (Britse onderkoning van India) een grens vastleggen op basis van godsdienst. Dit leidde tot India met vooral Hindoes en ten westen en ten oosten Pakistan met vooral Moslims. Tussen West-Pakistan (nu Pakistan) en Oost-Pakistan (nu Bangladesh) was geen verbinding: er lag 1500 km India tussen.
[bewerk] Volksverhuizing
Na de onafhankelijkheid braken onlusten uit. De minderheidsgroepen warden vervolgd door de meerderheid. Zowat 7 miljoen moslims verhuisden naar Pakistan en zowat 7 miljoen Hindoes verhuisden naar India. Dit gebeurde met achterlating van have en goed. Zowat 700000 mensen kwamen om bij geweld en bij die uittochten.
[bewerk] Spanningen
Pakistan als twee onverbonden delen West-Pakistan en Oost-Pakistan bleek onhoudbaar. Met de Indo-Pakistaanse oorlog van 1971 scheurde Bangladesh zich af van Pakistan. In het bergachtig gebied van Kasjmir wonen Hindoes en Moslims door elkaar in naburige valleien. De Eerste Kasjmiroorlog en de Tweede Kasjmiroorlog en de Kargil-oorlog waren er het gevolg van. Nu wonen er nog 13 % moslims in India. Dat veroorzaakt nog altijd spanningen.
