Dead Man Walking
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Dead Man Walking | |
|---|---|
| Regie | Tim Robbins |
| Productie | Tim Robbins John Kilik Rudd Simmons |
| Script | Tim Robbins Helen Prejean |
| Hoofdrollen | Susan Sarandon Sean Penn Jack Black |
| Muziek | Bruce Springsteen – Dead Man Walking |
| Genre | Drama/ Misdaad |
| Taal | Engels |
| Land | Verenigde Staten |
| IMDb-profiel | |
|
|
|
Dead Man Walking is een film uit 1995 gebaseerd op het boek met een zelfde titel. De film vertelt het verhaal van zuster Helen Prejean (vertolkt door Susan Sarandon), die een speciale relatie ontwikkelt tegenover Matthew Poncelet, gevangene in de dodencel (vertolkt door Sean Penn).
Inhoud |
[bewerk] Samenvatting
In de angoragevangenis van New Orleans wacht Matthew Poncelet op zijn terechtstelling. Hij ontkent zijn aandeel in de verkrachting en moord op twee jonge tieners. Matthew beweert dat zijn vriend het vrijende stelletje heeft vermoord. De non Helen Prejean gaat in op zijn verzoek voor geestelijke bijstand en bereidt Matthew voor op zijn aanstaande executie. De gemeenschap en nabestaande reageren vol onbegrip en woede op haar hulp aan de crimineel.
[bewerk] Prijzen
Susan Sarandon won een Academy Award voor haar vertolking van zuster Prejean. Sean Penn werd genomineerd voor beste hoofdrol, Tim Robbins werd genomineerd voor beste regisseur, ook werd de soundtrack van de film genomineerd voor beste muziek Bruce Springsteen. Tim Robbins paste het verhaal zelf aan voor de autobiografische film van zuster Helen Prejean.
[bewerk] Adaptaties
[bewerk] Verschillen tussen film en boek
De film wijkt nogal af van het boek van Prejean. De film brengt bijvoorbeeld twee verschillende individuen die Prejean ging bezoeken in de dodencel samen in één personage. De misdaden van de twee individuen en de nabestaanden van hun slachtoffers worden samengevoegd in één misdaad en één familie van het slachtoffer. Kleinere details werden ook niet opgenomen in de film om het verhaal kort te houden.
In realiteit werd Elmo Patrick Sonnier (Poncelet in de filmversie) geëxecuteerd met de elektrische stoel. Regisseur Tim Robbins opteerde voor het gebruik van een dodelijke injectie, omdat hij vond dat een elektrocutie te moeilijk was om te filmen en te acteren. De staat Louisiana maakt nu ook gebruik van een dodelijke injectie, maar de toediening gebeurt manueel en niet door middel van een machine zoals in de film wordt afgebeeld.
[bewerk] Andere adaptaties
In 2002 schreef Tim Robbins, die het boek van Helen Prejean bewerkte voor de film, ook een toneelversie van Dead Man Walking.
[bewerk] Kritische noot
[bewerk] Humane moordenaar
Er zit een scène in de film waarin Sean Penn als de ter dood veroordeelde Poncelet bezoek krijgt van een advocaat die hem zal helpen met zijn beroep, deze advocaat wil de rechtbank doen inzien dat Poncelet geen beest is maar een mens, en dat je beesten makkelijker kan doden dan mensen. Dit maakt de achterliggende boodschap van de film meteen duidelijk. Tim Robbins slaagt erin een vreselijke moordenaar te humaniseren, zonder zijn misdaden te verontschuldigen. Robbins maakt hiermee een sterke anti-doodstraf-film zonder sympathie te vragen voor de terdoodveroordeelde. Het is Robbins dan ook niet vreemd om een eigen politieke visie te verwerken in zijn films.
[bewerk] Tim Robbins neemt de Amerikaanse samenleving op de korrel
Robbins snijdt een zeer belangrijk verschil van perceptie aan in de film. Daar waar de staat (die de samenleving vertegenwoordigt) Matthew Poncelet ter dood veroordeelt, blijft zuster Helen Prejean Poncelet bekijken als een mens - weliswaar een slecht mens - terwijl de overheid hem ziet als een gevaarlijk onmenselijk creatuur dat moet worden opgeruimd. Tijdens één van de scènes gaat Prejean op bezoek bij de nabestaanden van het slachtoffer waarbij ze zegt Ik geloof niet dat een mens even slecht is als zijn ergste daad waarop de nabestaande antwoordt: Dat is geen mens, dat is een beest. De film toont dan ook het gevecht van Helen Prejean tegen haar omgeving, daar zij op onbegrip stuit over haar betrokkenheid met Poncelet.
[bewerk] Een evenwichtig beeld over een gevoelig thema
Tim Robbins had van Dead Man Walking een polemiek kunnen maken, maar door de beide partijen aan het woord te laten en door de weigering van Robbins om zijn hoofdpersonage te verontschuldigen trapt hij niet in de val van polarisatie. De film geeft een genuanceerd beeld dat begrip kan opbrengen voor de diepe woede van de nabestaande, maar ondertussen ook de ethische vraag durft stellen hoe een samenleving zich beschaafd kan noemen, wanneer diezelfde samenleving een misdadiger straft met een andere misdaad.
[bewerk] Externe link
- (en)
Dead Man Walking in de Internet Movie Database
