De Indische waterlelies
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Indische Waterlelies is een sprookje dat zich afspeelt in India. Het is geschreven door Koningin Fabiola van België en is te vinden in het boek 'De Twaalf Wonderlijke Sprookjes'. Het sprookje verhaalt van een heks die dansende elfjes verandert in waterlelies omdat zij jaloers is op hun schoonheid.
De meeste mensen kennen het sprookje vooral wegens de verbeelding ervan in attractiepark De Efteling. In 1966 werd het sprookje gerealiseerd ter gelegenheid van het vijftienjarige bestaan van het park. Het sprookje opent met heksenzang, oorspronkelijk gezongen door de Peruaanse stemkunstenares Yma Sumac en afkomstig uit de door haar vertolkte traditionele hymne van de Inca's, de Taita Inty of Maagd van de Zonnegod.
Na het inleidende heksengezang wordt het sprookje verder begeleid door een kikkerorkest en een ganzenensemble dat speelt op de klanken van het door Bert Kaempfert gecomponeerde en uitgevoerde muziekstuk 'Afrikaan Beat'. De zeven waterlelies gaan open en de elfjes die erin te zien zijn, dansen op de maat van de muziek.
Inhoud |
[bewerk] Het verhaal in de Efteling
's Nachts, als de maan schijnt in het prachtige oerwoud, let dan vooral op deze mooie waterlelies. Vroeger waren deze bloemen sterren, die samen met de Maan en de andere sterren 's nachts dansten op het water. Op zekere morgen luisterden er enkele sterren niet, toen de Maangodin hen riep om mee terug naar de hemel te gaan. Ze dansten en dansten, tot een heks verscheen en hen voor straf veranderde in waterlelies. En alleen in maanlichte nachten komt de heks terug. En dán gebeurt het...
[bewerk] Wetenswaardigheden
- In april 1978 verscheen het stripboek van Suske en Wiske met als naam De Efteling-elfjes dat zich grotendeels in de Efteling afspeelt.
[bewerk] Externe link
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
