De Deur
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Evangelie Gemeente De Deur is een christelijke internationale organisatie die ontstond vanuit de Verenigde Staten, in Prescott (Arizona) waar Wayman Mitchell een beweging oprichtte, onder de naam Christian Fellowship Ministries (C.F.M.).
Wayman Mitchell werd geboren op 9 oktober 1929, in een tijd van economische depressie en leegloop van kerken.
Hij groeide op in Prescott in de Amerikaanse staat Arizona, in een gebroken gezin. Na zijn diensttijd trouwde hij met Nelda Henderson en nadat hun eerste kind aan longontsteking was overleden, zetten beiden hun eerste aarzelende stappen richting God. Dit werd al gauw een sleur en pas toen Mitchell op zijn geloof werd aangevallen door een Mormoon, realiseerde hij zich zijn eigen verantwoordelijkheid in "het kennen van Gods Woord". Toen hij daarop de Bijbel ging bestuderen, ontdekte hij "de verlossende kracht van het bloed van Jezus Christus".
Tijdens een kerkdienst in 1955 werd Mitchell na een bekeringsgebed naar eigen zeggen vervuld met de heilige Geest en hij begon, net als de apostelen op de eerste Pinksterdag, in andere tongen (woorden in een vreemde taal) te spreken. Dit was een geheel nieuwe en overweldigende ervaring voor hem, want het feit dat hij bijna niets wist over de heilige Geest en het spreken in tongen, leek erop te duiden dat God met hem aan het werk was. Mitchell heeft verklaard dat hij op dat moment een profetie kreeg dat God zou gaan bewegen "in de landen van de wereld en de eilanden van de zee".
Na deze dienst was Mitchell niet meteen de man van een grote opwekkingsbeweging. Maar hij ervoer dat God met hem aan het werk was. Zijn roeping om te preken kwam korte tijd daarna en toen hij met zijn voorganger daarover sprak, gaf deze hem het advies naar een bijbelschool te gaan.
Toen Mitchell op de bijbelschool kwam, bleek dat helemaal niet hetgeen te zijn wat hij zich ervan had voorgesteld. In plaats van er te leren hoe je 'zondaren tot bekering brengt', kreeg hij onderwijs in allerlei bestuurlijke theorieën en religieuze doctrines. In zijn ogen was het zelfs zo erg dat velen in de faculteit van de school neerkeken op Goddelijke genezing, de gaven van de heilige Geest en de opwekkingsbediening. Uiteindelijk kreeg hij op de school wel een fundamentele kennis van de Bijbel, maar hij vond dat hij onvoldoende was voorbereid op de dagelijkse realiteit van het leven.
Na de bijbelschool kreeg Mitchell zijn eerste bediening als jeugdpastor van een kerk in Phoenix. Het enige wat hij daar leek te bereiken, was dat de religieuze mensen woedend werden, omdat hij tegen de jeugd preekte over zonde. En dat nog wel in bijzijn van hun vriendjes. Er kwam snel een aanbieding om een kerk 'over te nemen' in het plaatsje Wickenburg, een kerk met een problematisch verleden. Hier leerde hij veel dingen van evangelisten en andere pastors over het 'krijgen' van opwekking en hij ontdekte geestelijke ideeën die voor hem sleutels bleken te zijn voor kerkgroei.
Na deze kerk werd Mitchell van de ene 'probleemkerk' naar de volgende gestuurd. De leiders van de opeenvolgende kerkgenootschappen zagen hem, zo ervoer hij, als een 'boertje'; iemand die ze nooit een volwaardige kerk zouden geven, maar die wel goed genoeg was problemen op te lossen die door anderen waren veroorzaakt. En met de tijd kreeg Mitchell een andere visie dan die met betrekking tot de leiding. Hij voelde absoluut geen verplichting om de 'gevestigde machten' te plezieren en hij concludeerde dat programma's niet de manier zijn om mensen te winnen. De leiding was altijd gefocust geweest op dingen als zondagsschool en christelijke kampen, maar Mitchell zag dat dit niet meer was dan ondersteuning van de kerk, niet het middelpunt van de bediening. Ook het principe om jonge mannen naar de bijbelschool te sturen, werd spoedig door Mitchell herzien. Een paar mannen die vurig begeerden om iets voor God te kunnen betekenen, kwamen uitgeblust en geestelijk dood van de bijbelschool terug. Vanaf dat moment besloot Mitchell de mannen zelf te trainen in de praktijk.
Toen werd Mitchell een andere 'probleemkerk' aangeboden en in 1970 nam pastor Wayman Mitchell deze kleine kerk over in Prescott, Arizona. Deze kerk van 35 mensen had eerder vele problemen doorstaan, maar Mitchell vond hier mensen die zich bruikbaar opstelden en een brug naar niet-gelovigen wilden slaan. In die tijd was er een grote opwekking gaande onder de hippies en hieruit ontstond de 'Jesus People'-beweging. Deze 'Jesus People' begonnen met duizenden tegelijk door de straten te marcheren, vertelden iedereen dat Jezus hun hart veranderd had en dat Hij hen vrijgemaakt had van drugsverslaving, leegte en doelloosheid. Zelfs enige grote kranten in de Verenigde Staten schreven hierover. 'Time Magazine' verklaarde: "Jezus leeft volop in het radicale geestesvuur van een groeiend aantal jonge Amerikanen. Dit is hun boodschap: de bijbel is waar, er gebeuren wonderen" (Time Magazine, 21 juni 1971). 'Het Beste' verhaalde over samenkomsten in Houston, Texas waar 11.000 jonge mensen naar voren gingen om zich te bekeren en voor Jezus te gaan leven (Reader's Digest, maart 1972). Prescott lag in die tijd op een drukke hippie-route en de kerk bereikte veel hippies met het evangelie.
Mitchell trainde de mensen in de Prescott-kerk op basis van zijn ervaring en uiteindelijk was de kerk in staat om enkele van deze mannen naar andere steden te sturen om daar nieuwe kerken te beginnen. Zo was de basis gelegd voor een beweging die steeds grotere vormen aannam. De kerken die vanuit Prescott waren ontstaan, werden met de tijd sterk genoeg om zelf weer pastor-echtparen uit te sturen naar andere steden. Mitchell kreeg geregeld open deuren om ook in het buitenland aan het werk te kunnen en al gauw gingen er mannen naar onder andere Mexico, de Filipijnen en Australië om kerken te 'planten'.
De 'open deur' in Nederland was er in 1978 in de vorm een kleine bijbelstudiegroep in Steenwijk. De groep bestond uit ongeveer 30 personen en verlangde naar een pastor. Een van de deelnemers nam toen de leiding op zich: Rudy van Diermen. Mitchell steunde hem in het geestelijk bouwen van de kerk en haalde hem regelmatig over naar de halfjaarlijkse bijbelconferenties die in Prescott worden gehouden.
Zo werd de visie van de CFM in de Nederlandse Deur-gemeenschap ingeplant. De kerk verhuisde vervolgens naar Zwolle en begon daar te groeien. Uiteindelijk was ook deze kerk sterk genoeg om mannen uit te sturen naar andere steden. Daarnaast nam Evangeliegemeente De Deur in Nederland ook de verantwoordelijkheid op zich voor een halfjaarlijkse Europese bijbelconferentie.
Op dit moment heeft De Deur in Nederland ongeveer 45 kerken. Buiten Nederland heeft de Nederlandse gemeenschap kerken in: Zuid-Afrika, China, Peru, Suriname, Chili, Curaçao, Bonaire, St Maarten en Duitsland.
De CFM-kerken in Nederland dragen de naam "Evangelie Gemeente De Deur". Ze geven het blad Messenger (blad) uit in de talen Nederlands, Engels en Spaans.
[bewerk] Opvattingen
De leden van De Deur geloven net als de Pinksterbeweging in Christelijke glossolalie en verder erkennen ze alleen een doop door onderdompeling en niet door besprenkeling (zoals bij de kinderdoop). Die laatste opvatting komt overeen met onder meer het baptisme, dat alleen de volwassendoop door onderdompeling kent.
De Deur is bekend om zijn openbare samenkomsten waarin verschillende mensen door gebed zich bekeren van hun zonden en van hun verslaving, ziekten en letsels af willen komen.
De Deur is een gemeenschap die niet of nauwelijks samenwerkt met andere christelijke gemeenschappen bij evangelisatieprojecten en andere initiatieven.
