DBU (Chemie)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| DBU | |
|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | |
 DBU |
|
| Algemeen | |
| Molecuulformule | C9H16N2 |
| IUPAC |
1,8-Diazabicyclo[5.4.0]undec-7-een
|
| Andere namen |
2,3,4,6,7,8,9,10-Octahydropyrimido[1,2-a]azepine
|
| SMILES |
C1CCCN2CCC\N=C2\C1
|
| CAS-nummer | 6674-22-2 |
| Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | |
 C, corrosief |
|
| Risico (R) en veiligheid (S) | R-zinnen: R22, R37/38, R41 S-zinnen: |
| Fysische eigenschappen | |
| Dichtheid | 1,019 g/cm³ |
| Smeltpunt | -70 °C |
| Kookpunt | 261 °C |
| Vlampunt | 116 °C |
| Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar) | |
DBU, volgens de systematische naamgeving 1,8-Diazabicyclo[5.4.0]undec-7-een genoemd, is een veelgebruike organische base.
DBU is een kleurloze vloeistof, die in alle verhoudingen mengbaar is met water. DBU wordt door zijn goede oplosbaarheid in veel organische oplosmiddelen gebruikt als niet-nucleofiele base. Veelal gaat het hierbij om deprotonatie van relatief zure C-H verbindingen zoals malonaatesters. Tevens wordt DBU gebruikt in de coördinatiechemie als labiel ligand of als katalysator bij chemische reacties. Een voorbeeld van een reactie die door DBU gekatalyseerd kan worden is de Baylis-Hillman-reactie.
