David Trimble
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
David Trimble (Belfast, 15 oktober 1944) is een protestants politicus uit Noord-Ierland. Tot aan de parlementsverkiezingen van mei 2005 was hij de leider van de Ulster Unionistische partij.
Inhoud |
[bewerk] Achtergrond
Trimble groeide op in Bangor in het graafschap Down. Na de middelbare school ging hij rechten studeren aan Queen's University in Belfast. De eerste jaren na zijn studie werkte hij als docent op de universiteit.
In 1974 raakte hij betrokken bij een felle staking in de publieke sector. Die staking had een politiek karakter, Trimble trad op als juridisch raadsman voor het stakingscomité. Vrij snel daarna werd hij actief in de politiek. In eerste instantie als lid van de toenmaligeVanguard Unionistische partij. Dit was een afscheiding van de officiële Unionisten. In de ogen van Trimble was de officiële Unionistische partij te meegaand richting de Nationalisten.
In 1975 wordt Trimble voor de Vanguard Unionisten gekozen tot lid van de Noord-Ierse conventie. Hij wordt viceleider van die partij, samen met een kopstuk van de UDA een protestantse militia. De Vanguard Unionisten blijken echter geen blijvende kracht, en in 1978 wordt Trimble lid van de UUP, ook aangeduid als de officiële Unionisten.
In 1990 wordt hij in een tussentijdse verkiezing gekozen voor het Britse parlement voor het kiesdistrict Upper Bann. Als de partijleider James Molyneaux in 1995 gedwongen wordt om terug te treden wint Trimble de strijd om het leiderschap. Zijn populariteit is dan nog gebaseerd op zijn imago als hardliner. In de zomer van dat jaar loopt hij samen met Ian Paisley in de voorste rij als de jaarlijkse Oranjemars in Portadown tot ongeregeldheden leidt met katholieke bewoners.
[bewerk] Eerste minister
Trimble speelt een belangrijke rol bij de vredesonderhandelingen in 1998. In eerste instantie is hij vrij sceptisch, met name over de rol van de Amerikaanse bemiddelaar George Mitchell. Als op goede vrijdag toch een akkoord wordt bereikt weet Trimble de tegenstand in eigen kring te overwinnen.
Als gevolg van het akkoord verkrijgt Noord-Ierland opnieuw zelfbestuur. Na de verkiezingen voor de nieuw opgerichte Assemblee voor Noord-Ierland wordt Trimble eerste minister (feitelijk minister-president).
Het wantrouwen aan protestantse zijde jegens met name de IRA en Sinn Féin zorgt er echter voor dat het zelfbestuur geen succes wordt. Aan protestantse zijde verliest de UUP steeds meer terrein aan de radicalere DUP van Ian Paisley. Bij de verkiezingen voor het Britse parlement in 2005 verliest Trimble zijn zetel aan een vertegenwoordiger van de DUP en legt het leiderschap van de partij neer.
Voor zijn rol in het vredesproces krijgt Trimble in 1998, samen met de leider van de katholieke SDLP, John Hume de Nobelprijs voor de vrede.
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe link
| Voorgaande: Jody Williams en international Campaign to Ban Landmines (1997) |
 Nobelprijswinnaar voor de Vrede |
Eerstvolgende: Artsen zonder Grenzen (1999) |
